Diana H.S.

Hs 7 Diana

Hs 7 Diana

Ik word wakker door de warmte in mijn tent. Als ik de tent uit kom zie ik mijn ouders het ontbijt klaar maken.

'Precies op tijd wakker.' Glimlacht mijn moeder als ze me opmerkt. Ik voel me vreselijk. Ik ga aan tafel zitten en pak een croissantje. Half slapend half dromend begin ik stukjes van de croissant af te scheuren en in mijn mond te stoppen. Ik zit op de automatische piloot.

'Schat,' ik kijk op. 'We wilden vandaag gaan wandelen heb je zin om mee te gaan? Of blijf je liever hier op de camping?' vraagt mijn moeder.

'Ik blijf liever hier.' mijn stem klinkt schor. Ik pers er een glimlachje bij en eet verder.

Mijn ouders zijn wandelen, gelukkig zonder te vragen wat er gebeurd was. Ik houd heel veel van mijn ouders, maar ik word er gek van als ze zich overal mee bemoeien. Ik besluit om mijn dagje door te brengen aan het zwembad, lekker bruin worden en mensen kijken.

Ik heb een ligstoel bemachtigt. Ik heb mezelf ingesmeerd met zonnebrandcrème, dus nu kan ik lekker zonnen.

'Gemma kappen nu!' hoor ik een bekende stem. Ik zucht... please, laat me dit dromen. Als ik overeind ben gekomen open ik mijn ogen en kijk rond. In het zwembad zie ik Gemma en Harry stoeien, Gemma zit op Harry's nek en is aan het slingeren. Ik glimlach. Het ziet er zo leuk uit, waarom kon Liam niet gewoon hier zijn. Er rolt een traan over mijn wang. Ik mis hem heel erg. Ik laat me zakken zodat ik weer lig. Misschien had ik gewoon mee moeten gaan met mijn ouders. Dan had ik wat afleiding gehad. Maar nee, ik moest zo nodig op de camping blijven, waar ik kans heb om Harry te zien en ruimte om overal aan te denken, zoals Liam.

Ik pak mijn telefoon uit mijn tas en plug mijn oortjes in. Die doe ik in mijn oren en kies een random liedje. Thinking out loud van Ed sheeran. Ik zet mijn gedachten op nul en geniet van de zon.

Verschillende liedjes volgen. Ik schiet overeind als ik het volgende liedje hoor. Nothing really matters van Mr. Probz. Ik ruk de oortjes uit mijn oren. Terwijl ik mijn telefoon pak om het volgende liedje denk ik terug aan de vorige avond. Het voelt alsof we nu al een liedje samen hebben, terwijl we nooit iets hebben gehad. Ik kijk om me heen. Vanuit mijn ooghoek zie ik iemand naar me staren. Wie o wie zou het zijn? Harry Styles natuurlijk. Ik negeer de blik en kijk langs hem heen alsof ik hem niet zie, alsof hij niet bestaat of ooit heeft bestaan.

Wacht... Hij kan dat natuurlijk niet zien door mijn zonnebril. Oeps. Ik kijk snel de andere kant op. Waar ik Gemma op me af zie komen.

'Hee.' Zegt ze als ze bij me is. 'zullen we nog een keer naar het strand gaan?'

'Ja, lijkt me een leuk idee.' Antwoord ik en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht. 'Moet je dit van Harry doen om met me te praten?' Er verschijnt een lichte frons op haar gezicht. Ze schudt langzaam haar hoofd.

'Er is gister avond iets tussen jullie gebeurd. Ik weet het gewoon. Toen Harry thuis kwam negeerde hij me gewoon. Hij ging in zijn bed liggen en heeft niet meer gepraat tot vanochtend toen het echt moest. Uiteindelijk deed hij alsof er niks was gebeurd. Toen ik ernaar vroeg ontweek hij de vragen gewoon. Wil je me alsjeblieft zeggen wat er is gebeurd?' ratelt ze. 'Ik kan er niet tegen dat ik niet weet wat er met hem aan de hand is. Ik wil hem helpen.' Ik zucht lichtjes. Gemma staat met haar rug naar de plek waar Harry zat. Zat, inderdaad. Hij komt er namelijk nu aan lopen.

'Ik weet niet of ik het kan zeggen nú.' Zeg ik met de nadruk op nu. Ik geef een klein knikje naar achter haar, waardoor ze zich omdraait.

'Harry alsjeblieft, vertel me alsjeblieft wat er aan de hand is. Desnoods vertellen jullie het samen.' Smeekt Gemma Harry. Maar Harry negeert haar.