Diana H.S.

Hs 12 Diana

Hs 12 Diana

Het is bijna tijd om te vertrekken. We staan op Amsterdam Centraal, we vertrekken zo met de trein naar Londen. Ik heb er zo veel zin in. In de anderhalve week ervoor is niet zo veel gebeurd. Vooral veel huiswerk. Tussen mij en Finn is het niet veel beter geworden. Gelukkig is Amber er altijd bij anders zou het heel erg awkward worden. Ik snap alleen niet waarom het zo tussen ons is. Ik weet niet wat Amber allemaal tegen Finn over Harry heeft gezegd.

Ugh het probleem van de twee weken is dat ik bij alles wat gebeurd aan Harry moet denken. Mijn brein is dan wel weer zo irritant dat als ik verliefd ben, ik de hele tijd connecties zie tussen die persoon en andere dingen. Zoals Finn. Alleen is het raar dat ik zo veel connecties zie. Ik bedoel we kende elkaar maar twee weken.
'Diana? Kom je? We moeten instappen.' Haalt mijn moeder me uit mijn dagdroom. Nou ja... eerder mijn vele nadenkwerk. OMG ik heb zojuist de beste smoes aller tijde bedacht. "Sorry, ik kon mijn huiswerk niet maken, want ik had te veel nadenkwerk." Geweldig. Die moet ik echt vaker gaan gebruiken. Niet dat ik die smoes kan gebruiken bij mijn examens. Dat is een beetje jammer.

Over een paar minuten komen we aan op St. Pancras. Het treinstation. Vanuit daar gaan we door naar het hotel. We zitten in een hotel vlak bij een park. Meer hebben mijn ouders niet verteld. Amber en ik hebben al afgesproken dat we gaan shoppen in oxford street. Mijn ouders zouden ondertussen een of ander museum bezoeken. Ik vond het goed, als wij maar mochten shoppen.

Als Amber en ik de Primark in lopen zie ik meteen een superleuk jurkje hangen. Wit met blauwe dingetjes erop.

'Amber! Kijk!' ik wijs de jurk aan. 'Oh Di, die is echt super leuk! Die moet je passen.' Ik zoek de goede maat uit en kijk verder of ik nog wat leuks zie.

Verder vind ik nog een kanten jasje en een ripped jeans. Amber heeft een simpel groen-turquoise jurkje en een lichtblauw shirt waarop staat I'd never like you anyway.

We lopen verder door de straat.

'Omg kijk! Daar is de M&M store.' Wijst Amber aan. Ze trekt me mee en we rennen naar binnen. Ik kijk mijn ogen uit. Overal staan gigantische buizen helemaal vol met M&M's. Werkelijk in allerlei verschillende kleuren. Dit is gewoon niet normaal. Ik pak een zak en doe van iedere kleur een beetje in.

Na tien minuten heb ik vier zakken helemaal vol. Wat €15 euro is. Ik maak samen met Amber, haar zakken M&M's en mijn zakken M&M's een foto. Ik zet snel de foto op Instagram. Dan lopen we weer verder.

'Amber, ik mis Harry.' We hebben samen een hotelkamer. Ik ben dood op na deze dag. Een uur langer door het tijdverschil.

'Ik snap het niet, jullie hadden amper twee weken.' Zegt Amber verbaasd. 'En je hebt vier maanden in coma gelegen.'

'Ik weet het niet, alle herinneringen zijn zo fijn. Ik weet niet, maar ik ken het gevoel gewoon nog.' Ik ben even stil. 'Ben jij al op iemand verliefd?' Ze maakt een ontkennend geluidje. 'Zeker weten?' 'Nou ja...' ik grinnik. 'Stiekem vind je Finn gewoon leuk.' Zeg ik met een grijns op m'n gezicht. 'Volgens mij is het niet zo stiekem.' 'Dus je vind hem echt leuk?' zeg ik. Eigenlijk was het maar een grapje. 'Ik denk het.' 'Omg, Am dat is zo leuk.' 'ja, tot dat je erachter komt dat hij je beste vriendin leuk vind.' Zegt ze sarcastisch. 'Sorry, zo bedoelde ik het niet.' Zeg ik verbaasd. 'Het maakt niet uit, maar het is alsof altijd alle jongens die ik leuk vind jou leuk vinden.' 'hoezo altijd?' Nu ben ik nieuwsgierig. Wat heb ik gemist? 'Weet je nog, op de basisschool Tommie. Ik was smoorverliefd op hem, nou ja... kinderliefde, maar hij vond jou helemaal geweldig.' Verteld ze. 'En in de tweede, we vonden allebei Tyler leuk. Maar hij vertelde tegen mij dat hij jou leuk vond en - het spijt me hiervoor trouwens, ik was gewoon jaloers – ik zei tegen hem dat jij al iemand anders leuk vond.' 'Wat, serieus? Ik heb daar nog steeds liefdesverdriet om.' Roep ik quasi verontwaardigt uit. We lachen.

We hebben English breakfast. Roerei, worstjes, witte bonen in tomatensaus, bacon en nog veel meer. Ik hield het op de worstjes, bacon en roerei. Ugh... wie gaat er nou weer witte bonen in tomatensaus eten als ochtendeten. Wacht niet alleen als ochtendeten, maar gewoon ook als lunch of avondeten. Ik krijg al de rillingen als ik überhaupt aan bonen denk. Zo vies en dan moet je er ook nog is stinkscheten van laten.

En ik denk weer over rare dingen na.

Vandaag gaan we naar de Tower bridge, the London Eye en the big ben. Het lijkt me zo cool om zo hoog in een reuzenrad te zitten. Een freaky reuzenrad dat daar altijd blijft staan. Ik vind het al cool om op de kermis in een reuzenrad te zitten, maar dit reuzenrad blijft gewoon staan. Ik houd van reuzenradden. Ik heb werkelijk geen idee wat het meervoud van reuzenrad is. Wie weet dat nou weer. Als je dat weet ben je echt slim. Niet dat ik niet slim ben ofzo... Oh god, daar gaan we weer. Stom IQ. Ik ben gewoon superslim punt uit! Waarom blijft een reuzenrad op de freaky zelfde plek staan, dat ik zo cool. Maar toch vraag ik het me af. Waarom? Iemand geef me antwoord. Vragen jullie je dat soort dingen niet af. Nee? Nou ik wel.

Wat ik nooit heb gesnapt zijn de twee toren op een brug. Zakt dat niet door? Nou blijkbaar niet, want ik loop er nu over heen. Ik kijk mijn ogen uit. Die torens zijn echt freaky hoog. Niet een beetje hoog, nee freaky hoog. Ik voel me echt klein nu. Zal ik jullie is een stukje geschiedenis vertellen. Ik heb geen idee of het klopt, maar ik vind het wel cool. De towers van de tower bridge waren vroeger gevangenissen. Daar werden alle stoute dieven naar toe gestuurd. Als je wilt weten of het klopt moet je het even op internet opzoeken, want ik weet het niet zeker. Al klopt het waarschijnlijk, want ik ben heel erg slim. In middels dankzij mijn gedachten zijn we al aan de andere kant van de brug.
'Nu gaan we naar de London Eye!' roep ik vrolijk. Ik maak een raar sprongetje, waardoor mijn ouders en Amber in een deuk liggen.

'Wat gaat dit ding langzaam omhoog.' Is mijn conclusie, als we eindelijk boven zijn. Ik zie dat Amber zichzelf voor der hoofd slaat. Wauw, dat is echt zo dom. Wie gaat zichzelf nou weer slaan. Ik in ieder geval niet. Ik kijk over de stad heen. Het is zo groot en cool. Je kan vanaf hier de Tower bridge zien en the big ben. En nog veel meer. Wat een uitzicht. Ik ga nu niet naar beneden kijken, dat is eng. Ik heb een klein beetje hoogtevrees. Klein beetje maar...

Na lang lange tijd zijn we weer beneden. Eigenlijk duurde het niet zo heel lang, maar het gaat om het idee. We lopen een brug over richting de big ben. Die klok is echt zo groot! Ik denk dat ik er wel een aantal keer in pas. Die klok is gewoon vijf bij vijf meter ofzo. Echt supergroot. Holy fuck... dat is bijna de breedte van mijn kamer en mijn kamer is breed. Dat is op zich best logisch als je je bedenkt dat mijn kamer iets meer dan vijf meter is. Maar goed, laten we het niet weer over mijn slimheid gaan hebben. Dan sterven namelijk mijn hersencellen af en dat heb ik liever niet.

De rest van de twee weken hebben we veel gelopen en gedaan. We hebben bijna alle monumenten van Londen gezien. Waarschijnlijk niet allemaal, dat zou veel te veel zijn. We hebben het grootste gedeelte van de tijd geshopt. Al zijn we ook in Notting hill geweest. Dat is zo'n leuk wijkje in Londen. Met allemaal antieke winkeltjes. Ik heb daar een hele leuke ketting met een klokje eraan gekocht. Die moet je dan openklikken en dan zie je de tijd. Echt heel erg schattig. Het jammere alleen van de hele week is dat ik Harry niet heb gezien. Als het goed is zou hij hier zijn. Maar ja... Londen is groot. Misschien heeft hij mij wel gezien, maar me expres ontlopen. Je weet nooit hoe die jongens zijn hé.

h[�P+�=