all alone [ᴍɪɴsᴜɴɢ]

all alone #38

12. bölümde bahsi geçen, Chan ve Jeongin'in ayrılma konusuna değinmek istedim.

~~~

Mart, 2016

Herkes tescilli buluşma yerleri haline gelen Minho'nun evinde toplanmıştı. Yani neredeyse herkes.

Jisung, Jeongin'i davet ettiğinde karmakarışık bahaneler ile reddedilmişti. Chan'ın da pek keyifli olmayışı gözünden kaçmamıştı. 

"Jeongin niye gelmedi?" diye soran Seungmin'e bakıp onun adına geçerli bir sebep bulmaya çalıştı.

"Uhm, sanırım ailesiyle bir yere gitmesi gerekiyormuş, pek bir şey söylemedi."

"Hyung siz tartıştınız mı?" dedi Felix hiç çekinmeden. Sonuçta birinin sorması gerekiyordu.

"Ne?" 

"Jeongin ile tartıştınız mı?"

"Evet- Hayır- Yani tartışma sayılır mı, bilmiyorum. Size anlatmam da doğru olmaz."

Yapacakları tek şey kararına saygı duymaktı. Jeongin'in haberi yokken ilişkilerindeki sorunlardan bahsetmek istememekte haklıydı.

Aralarındaki sorunun tam olarak ne olduğuna onlar da emin değildi ama ikisi de bir şeylerden rahatsızdı. Dile getiremeseler bile birbirlerinin tavırlarından fark ediyorlardı.

Ciddi bir konuşma yapmaktan çekinen Jeongin ise Chan'dan adeta kaçıyordu. Onu endişelendiren birçok şey vardı.

Herkes neşeyle sohbet edip birbirlerine sataşıyordu. Chan ise sohbete dahil oluyormuş gibi görünüyordu ama sürekli Jeongin hakkında düşünüyordu.

Ara sıra onu kontrol eden Changbin ve Minho, yalnızca bedenen aralarında olduğunu kısa sürede fark etmişlerdi. Bir süre sonra bakışları birleştiğinde Minho kendisinin konuşacağını belli etmek için kafasını salladı. Yalnızca Chan'ın bir yere gitmek için kalkmasını bekleyecekti.

Düşünceleri arasında boğulmaya başlayan Chan, biraz hava almak adına balkona çıkmak için ayağa kalktı. Bunu gören Minho da bir anda kalkmıştı. Bu da diğerlerinin dikkatini çekmişti. Changbin başını iki yana sallayıp eliyle yüzünü kapatırken kıkırdamasına engel olamadı.

"Çok belli ettim, herhalde."

Diğerleri ona gülerken Jisung tam önünde duran kalçasına vurmuş ve sırtından itmişti. Arkadaşına yardım etmeliydi.

Chan ile birlikte balkona çıktıklarında başta ikisi de sessiz kaldı. Daha sonra kafede buluşup sonrasında eve geçtikleri günden kısaca bahsetti.

"O günden beri konuyu ne zaman açsam alakasız şeylerden bahsederek dikkatimi başka yere çekti. Doğru düzgün görüşmüyor, telefonda bile konuşmuyoruz. Sanki benden kaçıyor..."

"Senden değil," dedi elini omzuna koyarken. Bu konuda rahat olmasını istiyordu. "İlişkinizi ailesine anlatmaktan kaçıyor. Nedenini kimse bilemez tabii ama bu konuda onu sıkmaya devam edersen bu durumdan kurtulamazsınız."

"Tek istediğim kimseden saklamak zorunda olmadan, rahatça ilişkimizi yaşamak. Ailesi bilmediği için haftada birkaç gün kısıtlı saatlerde görüşüyoruz. Hem, o da sürekli bunun hakkında şikayet edip duruyor."

Minho onu dikkatle dinlemiş ve kısa bir süre düşünmüştü. Son cümlesinden sonra aklına tek bir şey geliyordu.

"Kendisi de durumdan memnun değilken söylememesi garip. Sence ailesi... homofobik olabilir mi? Belki de bundan korkuyordur."