"Geceleri geleceğim sana," diye devam etti konuşmaya. "Geceleri seveceğim seni. Beni asla göremeyeceksin."
Saçlarında hissettiği hareketlilik yüzünden gözlerini yumdu. "Bu sadece bir rüya..."
"Rüya değil Hel. Artık zamanı geldi. Beni azad etmen gere...
"Ölümü çağırdığım doğru," dedim keskin bir sesle. "Ama sadece senin için ölümü çağıracağım."
Şimşeklerin çıkardığı ses Helheim'i aydınlatıyordu. Gecenin karanlığında ilerlerken gökyüzüne doğru havalanmıştım. Şimşekler benim olduğum kısım dışında her yere çarpıyordu. Avuçlarımın arasında duran mavi ışık tüm bedenime yayılıyordu.
Jörmungand, sudan yükselip yanıma yaklaştı. Helheim'in tehlikede olduğunu benim gibi o da hissediyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Savaş başlıyor," dedim Jörmungand bakarken. "Evimizi korumak zorundayız."
Etrafımda dönerek tüm bedenini etrafımda döndürdü. Başını hemen sağ tarafıma yasladı. Helheim'in etrafına nasıl yaptığımı bile bilmediğim bir kalkan yaratmıştım. Kuday'ın kalkanın arkasından bağırışlarını duyuyordum. Klantus ve Amanda ise dışarı çıkmıştı.
Onlardan bakışlarımı çekip önümde açılan kara delikten çıkan dumanı izledim. Bedenim gerildi, fakat bedenimde hissettiğim güce güvendim. Duman şimşeklerin arasından geçerken karşımda durdu. Jörmungand, dişlerini çıkarıp önüme geçti.
Kalın derisini okşadım "Sakin ol."
Kırmızıya dönen gözleriyle bana bakıp itaat etti. Duman öylece karşımda duruyordu.
"Krallığıma girerek hayatının en büyük hatasını yaptın," dedim keskin bir sesle.
Etrafımda dönmeye başladı. Jörmungand bunu fark edince dumanın hemen arkasından onu takip ediyordu.
"Hayvanını iyi eğitmişsin," dedi alayla. "Onca yıla rağmen hala seni koruyor."
Cevap vermek yerine onu izliyordum. Tam olarak ne yapacağını bilmiyordum. Güçlü kalabilmek adına Jörmungand tutundum. Korktuğumu hissetmiş olmalı ki kalın derisini bedenime daha sıkı sarıp dumanın ilerlediği şekilde onu takip etmeye devam etti.
Freya'nın sesini işittim.
"Sana burada zarar veremez Hel. Bu yüzden sakın korkma Hel."
Gözlerimi yumup açtım. Jörmungand kafasını okşadığım zaman ne söylemek istediğimi anlamıştı. Sardığı bedenimden uzaklaştı. Artık güçlü olmak zorundaydım. Kaçmanın hiçbir şekilde bir anlamı yoktu. Derin bir nefes alıp omuzlarımı dikleştirdim.
"Buraya gelerek hayatının en büyük hatasını yaptın."
Gülmeye başladı. Alaylı gülüşü sinirlerimi bozmuştu. Yanına yaklaşıp etrafında dönen kişi bu sefer bendim.
"Helheim'in sınırları içerisindesin," dedim gülümseyerek. "Gücümün sınırlarını zorlayacağım bir yerdesin."
"Gücünü bile nasıl kullanacağını bilmiyorsun," dedi alayla. "Üstüne birde beni tehdit mi, ediyorsun."
