Extra

817 20 0
                                    

တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္၏အခန္းတြင္းသို႔မဝင္မွီ တံခါးေခါက္ရမည္မွာယဥ္ေက်းမွဴျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာ္ကမူတံခါးမေခါက္ဘဲ အခန္းတံခါးအားေျဖးၫွင္းစြာဖြင့္လိုက္သည္။ ေလာကမွာသတ္မွတ္ထားတဲ့စည္းကမ္းအားလံုးကိုလိုက္နာဖို႔ရာ သူဆိုတာေနာ့္အတြက္တျခားသူတစ္ေယာက္မွမဟုတ္ဘဲေလ။

ခုတင္ေပၚမွာမွီလ်က္စာအုပ္ဖတ္ေနသည့္သူက ေနာ့္ကိုျမင္တာနဲ႔ ဖတ္လက္စစာအုပ္ကိုေဘးသို႔ခ်ၿပီး ဖက္ထားသည္ေခါင္းအံုးကိုပါပစ္ခ်လိုက္သည္။

"ေဘဘီေလး"

ေနာ္ခုတင္ေပၚမွာ ေဘးေစာင္းဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေနာက္ကသိုင္းဖက္လာသည္။ ေနာ့္ညာဖက္ပခံုးေပၚမွီတင္ထားသည့္သူေခါင္းရိွရာကို ေနာ္အနည္းငယ္ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။

"မင္းခုေနာက္ပိုင္း ငါ့ကိုအရမ္းအသားယူေနတာမဟုတ္လား"

သူ႔အျပဳအမူကိုသေဘာၾကေနသည့္စိတ္ကိုမနည္းထိန္းရင္း ခပ္တည္တည္ေလသံလုပ္ယူကာေနာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ခါးေပၚကလက္တစ္စံုက ပိုမိုတင္းက်ပ္လာသည္။

"ခ်စ္တယ္... ငါ့ရဲ့ေဘဘီေလး"

အသက္ရႉသံခပ္ေနြးေနြးက ေနာ့္လည္ပင္းထက္က်ီဆယ္ေနသည္။ ခ်စ္မိသြားသည့္အခ်ိန္မွာ ထိုလူသားနဲ႔ပတ္သက္သမ်ွအရာရာတိုင္းကို ေနာ္ျမတ္ႏိုးရသည္။

"အလိုခ်င္ဆံုးဆိုေပမယ့္ တစ္ဖက္မွာလည္းမေမ်ွာ္လင့္ရဲခဲ့ဘူး အခုလိုမ်ိဳးမင္းနဲ႔အတူရိွေနဖို႔ကို"

ပံုမွန္မဟုတ္တဲ့အသံေနအသံထားေၾကာင့္ ဖက္တြယ္ေနတဲ့သူ႔လက္ၾကားကရုန္းထြက္ၿပီး သူနဲ႔မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လိုက္သည္။ ေဝ့ဝဲေနၿပီျဖစ္တဲ့ သူ႔မ်က္ဝန္းအိမ္ထဲရိွအရည္ၾကည္တို႔​ေၾကာင့္ ေနာ္အနည္းငယ္ေတာ့လန္႔သြားသည္။

"မင္းရဲ့မ်က္လံုးေတြကို စိတ္ခ်လက္ခ်မိွတ္လိုက္လို႔ရတယ္Koki
မင္းႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း... ငါေဘးနားမွာရိွေနမွာ"

ခ်စ္ရသူရဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေနာ္တင္းၾကပ္စြာဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္သည္။

"ဒီတစ္ခုကို မင္းယံုၾကည္ထားလိုက္
ေနာ္ထက္မင္းက Kokiရဲ့အပိုင္"

အခုကစပြီး/အခုကစၿပီး (completed)Onde histórias criam vida. Descubra agora