(Unicode)
"ရော့...စားလို့ရပြီ"
စားပွဲဝိုင်းတွင် မျက်လုံးလေးဘလင်းဘလင်းထပြီး ထိုင်စောင့်နေရှာသောJungwon၏အရှေ့သို့ရောက်လာသည်က အငွေ့တထောင်းထောင်းထနေသောramyeon။
Jungwon၏လုံးလုံးလေးဖြစ်နေသောနှာခေါင်းလေးက အော်တိုမက်တစ်ရှုံ့သွားလေတော့သည်။
"တကယ်ကြီးလား...မနက်စာပြင်ပေးမယ်ဆိုလို့ မျှော်လင့်တကြီးစောင့်နေတာကို တကယ်ကြီးramyeonပဲပြုတ်ပေးတာလား"
ဒီကလူကပင်ပန်းတကြီးပြင်ပေးတာတောင် ထိုင်ရာကနေမထပဲအထွန့်တက်နေတော့ Jayခမျလက်ထဲကိုင်ထားသည့်ဇွန်းနှင့် ခေါင်းကိုတတိန်တိန်နှင့်ခေါက်ပစ်ချင်စိတ်ကတဖွားဖွား။ သို့သော်လည်း အမှားလုပ်မိသူကသူမို့စိတ်လျှော့လိုက်ပါသည်။
"အိမ်မှာဒါပဲရှိတယ်...ဒါပဲစား။ နောက်မှပစ္စည်းတွေဝယ်ပြီးချက်ကျွေးမယ်။ ဘာလဲ...ငါကိုယ်တိုင်ခွံ့ကျွေးရဦးမှာလား"
အတည်ပေါက်နှင့်မေးလိုက်တော့မှ မျက်နှာကြီးနီပြီး တူတွေကောက်ကိုင်သောYang Jungwonရယ်ပါ။
"အဟင်း...ဒီတခါတော့ထားပါတော့၊ ရှိတာစားရမှာပေါ့"
မကြည်သည့်စိတ်ကြောင့်သာရစ်နေမိသည်၊ တကယ်က ထိုလူကြီးပြုတ်ပေးသည့်ခေါက်ဆွဲသည်စားချင်စဖွယ်သာ။ ခေါက်ဆွဲသားလေးကလည်း နူးနူးအိအိလေးနှင့် အရသာကလည်းအတော်ကောင်းသည်။
ဒီလူကြီးခေါက်ဆွဲကို ဒီလောက်အရသာရှိအောင် ဘာတွေများထည့်ပြုတ်တာပါလိမ့်...
Jungwonတယောက် သူပြင်ပေးသည့်ခေါက်ဆွဲပြုတ်အားစားနေစဥ် JayမှာJungwonနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင်ဝင်ထိုင်လိုက်ပါသည်။ ဟိုကလေးကတော့ ခေါင်းတောင်မဖော်အားပါးတရစားနေဆဲ။
သူသတိမေ့မြောနေစဥ် သူ့ခွင့်ပြုချက်မရပါပဲ အင်္ကျီလဲပေးလိုက်မှုအား အကြီးကျယ်စိတ်ကောက်သွားပြီးနောက် ပြန်စိတ်ကြည်စေရန်အခုလိုမနက်စာပြင်ပေးရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါတောင်လူလေးကစူပုတ်ပုတ်နှင့်...
"ဒါနဲ့...ခင်ဗျားရောမစားဘူးလား"
Jungwon၏အမေးစကားကြောင့် Jayအိုးထဲလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရည်ဖင်ကပ်လေးသာကျန်တော့သည်။ အဖက်တွေကတော့သေးသေးလေးတောင်မကျန်တော့။
YOU ARE READING
Eternity{ENHYPEN fanfic}
Fantasíaimmortalတို့အတွက်အစမရှိခဲ့သလိုအဆုံးလည်းမရှိတဲ့အချိန်ကာလကြီးအတွင်း... immortalတို႔အတြက္အစမရွိခဲ့သလိုအဆုံးလည္းမရွိတဲ့အခ်ိန္ကာလႀကီးအတြင္း...