Korhan: Lan Tevfik kalk da kokoreç yemeye gidek.
Tevfik: Ne kokoreci lan, ayağın kırık değil mi senin?
Korhan: Arkadaş tavsiyesi paça içeceğim, iyi geliyormuş. Hadi kalk beni al.
Tevfik: Hangi arkadaşmış o paça tavsiye eden?
Korhan: Sanane şerefsiz. Yanıma bile gelmiyor sonra hesap soruyor lavuk.
Tevfik: Gelecektim bebeğim ama işler karıştı.
Korhan: Ne oldu hadi anlat.
Tevfik: Şimdi söyle oldu...
Korhan: Nasıl oldu.
Tevfik: Tamam lan haklısın özür dilerim. Tüm paçalar benden.
Korhan: Aferin koçuma, böyle gönül alınır işte.
Tevfik: Eferin.
Korhan: Bir de kokoreç istiyorum ha, yemezsem olmaz bak, ben yaralı, üzgün ve yalnız bir bireyim beslenmeye ihtiyacım var.
Tevfik: Ağlama bebe alırız. Nereye gidiyoruz Orhan abiye mi?
Korhan: Evet bebişim onun mekanından başka yerde siksen yemem. Aşığım adamın yemeklerine.
Tevfik: Bir de nüfusuna al istersen koca adamı.
Korhan: Oluur.
Korhan: Lan evlensem ya ben bu adamla. Düşünsene sonsuza kadar onun elinden yemek yemek.
Korhan: Of nasıl ikna etsem acaba adamı benimle evlenmesi için.
Korhan: Şırdanlardan kalp yapıp, yanına da pidenin üzerine 'Benimle evlenir misin?' yazdırsam.
Korhan: Bana biri böyle teklif etse ben düşerim yani.
Tevfik: Sen götünün üstüne düştüğüne emin misin? Yanlışlıkla kafa üstü düşmüş gibi bir izlenim veriyorsun da.
Korhan: Yoo iyiyim ben sadece birazcık aşık olmuşum.
Tevfik: Orhan abiye?
Korhan: Hem ona hem yemeklerine. Yani galiba.
Korhan: Erken mi oldu biraz?
Tevfik: Öyle oldu biraz.
Tevfik: Hem de Orhan abiye.
Tevfik: Bak tekrar ediyorum Orhan abi!
Korhan: Ne varmış lan adamda. Centilmen, yakışıklı, işine bağlı, kaslı ve daha bir çok muhteşem özelliğe sahip bir adam o.
Korhan: Tam aşık olmalık değil mi?
Tevfik: Ne biliyim dingil herif. Neyse sus ve hazırlan geliyorum.
Korhan: Tamam aşkım gel bekliyorum.
Korhan: Gidelim de biraz midemiz ve gözümüz şenlensin.
Korhan: Bekletme beni.
Tevfik: Bok ye. (Görüldü)
