Me, Mr. Lee and His Puppets || Minsung

4

İyi okumalar 💜

Oylarınız ve yorumlarınız benim için değerli^^

Jisung çalan telefonu yüzünden uykusundan uyandı. Gecenin bir yarısı onu uyandıracak kadar önemli olan neydi?

Ekrana baktı, yan tarafta oturan komşusuydu? Bu saatte?

" Alo? "

" Bu saatte rahatsız ettiğim için kusura bakma, balkondaydım ve bahçende birini gördüm. "

" Biri mi? "

" Hırsız olabileceğini düşündüm fakat ağlayarak adını sayıkladığını fark ettim. "

Jisung elleriyle başını ovuşturdu. Kim olduğunu anlaması zor olmamıştı. Minho. Daha doğrusu ağlayarak kapısına gelecek kadar zayıf olabilecek tek kişi Jungsoo'ydu.

" Anladım, teşekkür ederim bundan sonrası ile ben ilgileneceğim. "

Jisung üzerine bir ceket giyerek kapının önüne çıktı. Yerde uzanan Jungsoo kafasını kaldırdı, gözlerini Jisung'ta gezdirdi.

Jisung şokla yüzüne baktı. Yüzü kanlar içindeydi.

" Jungsoo? " dedi korkuyla. Yavaşça ona doğru yaklaştı.

" Dongwoo beni dövdü. " Jisung hızla gözlerini ellerine çevirdi. Yumrukları kanlar içindeydi. Bir insanın kendi kendine şiddet uyguladığı düşüncesi korkunç geliyordu.

Jisung bir anaokulu öğretmeni olarak çocuklarla anlaşmayı iyi bilirdi. Çevreye bakındı.

" İçeri girelim Jungsoo, yaralarını saralım. "

Jisung kollarından kaldırdı Minho'nun bedenini. Eve girdiler.

Jisung onu öylece koltuğa oturttu. Minho Jungsoo onun yerindeyken küçük bir çocuk gibi görünüyordu gerçekten. Ağlamaları, elleriyle gözlerini siliş şekli.. Canı yanan küçük bir çocuk gibiydi.

Bu görüntü, bu his Jisung'a hiç yabancı gelmiyordu.

Jisung yüzünü temizledi dikkatlice.

" Acıyor. " dedi Jungsoo dudağı titreyerek. Jisung ona kaşlarını çattı.

" Az daha dayan. "

Jungsoo söylendi.

" Sana güvenebileceğimi düşünüyorum ama sen bile..sevmiyorsun beni. "

" Bunu da nerden çıkardın? Unuttun mu? Ben bir öğretmenim. Çocukları severim. Seni de seviyorum Jungsoo."

" Gerçekten mi? Pek öyle hissettirmiyorsun ama.. "

Jisung nefes verdi.

" Çok yanlış yerdesin, üzgünüm. Sana sarılabilecek, sevgi gösterebilecek biri değilim ben. "

Jungsoo yaralı yüzünü Jisung'a yakınlaştırdı.

" Hala çekiniyorsun, değil mi?  "

" Uzaklaş, Jungsoo. "

" Ben küçük bir çocuğum, sana zarar vermem. " Jungsoo elini tuttu Jisung'un. Tuttuğu eli yanağının üzerine koydu.
" Sadece biraz şevkate ihtiyacım var. "

Jisung hızla elini çekti.

" Seni küçük bir çocuk olarak hayal etmek zor. " dedi nefes vererek. " Koca bir adamın bedenindesin, sen
Minho'sun. "

" Ben Minho değilim. "

" Hepiniz onun bir parçasısınız Jungsoo. Sen de Minho'sun. Samantha da, Dongwoo da.. Ve inan bana sana yardımcı olabilecek kadar iyi değilim. "