mezar taşımdaki dört mısraya bakarken ağlayışına

Güzellik-Siz?

Yorgun olan vücudun değil ruhun, kalbindir.

Vücut hiçbir zaman yorgun değildir aslında. Yani yorgun olsa bile, dışarıdan hep güçlüdür. Zira eğer güçsüz olursa insanların hor göreceğini düşünür.

İnsanlar hor görmeye çok müsaittir. Gözünden düşen yaşı, gülerken attığın kahkahayı sinirlendiğinde çattığın kaşlarını bile hor görürler. Budur insanoğlu. Güzele gülmeyi, çirkine ağlamayı yakıştırırlar. Erkeklere ise asi olduğu zaman erkek derler.
Neden erkekler ağlamaz?

Neden ağladıklarında güçsüz kalırlar?
Yorulan sadece kadınlar mı?
Bir erkek ruhunu yüzüne yansıtamaz mı?
Yansıtırsa neden çirkin olur?
Bu görüşlerin hepsi gerilerde kalmış insanoğlu düşüncesi bence.
Güzellik göreceli değildir.
Çirkin insan yoktur. Çirkinlik sadece karaktere yansır ve ‘çirkin’ sıfatı ancak o zaman anlam bulur.
Ha eğer çirkin görüntüsü üzerinden insan yargılanırsa da ;
Charles Bukowski ’ye göre çirkin olmak şanstır.
Der ki;
“Güzellik bir bok değil, uçar. Çirkin olduğun için talihlisin.
Biri sana ilgi gösterdiğinde başka bir anlamı olduğunu biliyorsun.”
Bu kadar net işte bazı şeyler.
Sahi, neydi güzellik?
Sarı saç, mavi göz, ince bir vücut?
Bu muydu insanı güzel yapan?
İçindeki karakterin hiç mi önemi yoktu?
Eğer güzellik buysa ben güzel değilim, ama çirkin asla değilim.
Kendine güvenen ve her şeye rağmen dik duran insan güzeldir arkadaşlar.
Varsın olsun kilolu olun. Renkli bir gözünüz olmasın, sarı saçlarınız olmasın.
Her şekilde güzelsiniz.
Kendimden devam edersem şayet;
Mavi bir gözüm yok, saçlarım kahverengi ve incecik bir bedenim yok
Peki, bana değer veren insanlar bunlar yokken neden değer veriyor?
Ya da nasıl kendime güveniyorum?
Çünkü kendimi keşfettim. Sağlam bir kalemim, gelişmeye açık fikirlerim ve dönem içinde yargılamaya yetecek kadar görüşüm var.
Bunlar beni güzel kılan ve asla çirkinleştirmeyecek şeylerdir.
60 yaşına geldiğimde güzel yüz kırışır, ama kalemim bükülmez.
Zaman geçtikçe güzelliğini kaybedersin, ama o zaman içinde kendine çok şey katarak ortaya çok güzel yazılar da çıkarabilirsin.
Bunlar insanın kendine güveni ve içindeki “ben” ruhuyla olur.
Sevin sevilin.
İnsanlar olduğu gibi güzeldir.
Güzel çirkin, yakışıklı tipsiz gibi kavramlar ruhun lafıdır.
İstediğiniz gibi davranın.
Ağlamak cinsiyetçi değildir oturup bağırarak ağlayabilir bir erkek.
Gülmek ortamına göre değildir. Kahkahalarla sokak ortasında gülebilir bir kadın.
Sadece “siz” olun.
İnsanlar her şeyi der. Ama her şeyi bilmezler.
Hayat sizin hayatınız ve bu hayatta hepiniz çok güzelsiniz.
Bu yazıyı yazarken saçım tepede bir topuz, pijamam çoraplarımın içinde ve üstümde benden bilmem kaç beden bol bir kazak…
Ve o kadar güzelim ki.
Kim ne der?
Bana ne
Kavramcı insanlara ise tek söz:
“Sahteliklerinizde boğulmanız dileğiyle…”