BAŞKAN | Yarı Texting

24

Selen'den...

Eslem ve Buse ile odamızda otururken aklım Alp'deydi. Evelsi gün kızlar karakolluk olmasaydı belki de son kez görüşebilirdik. Akşam gidecekti normalde ama acil bir işi çıktığını ve ailesinin yanına dönmesi gerektiğine dair bir mesaj atmıştı.

Biraz üzülmüştüm çünkü iyi birisiydi ne kadar 2,3 günde tanışmış olsak da.

Özgür hala ona karşı bir öfke besliyordu ama bunun her hangi bir açıklaması olamazdı. Sonuçta Alp in benden hoşlandığı falan yok. Ama Özgür inatla bana aşık söylüyordu. Belki de haklıydı bilmiyorum..

Düşüncelerim ile boğulmuş iken kapı pat diye açılınca Eslem ufak bir çığlık atıp yere kapaklandı. Biz ona gülerken kapıdan gelen öksürme sesiyle kendimize geldik.

Sınıf hocamız Ahsen cadısı kapıda bize tip tip bakıyordu.

"Bu sınıfın başkanı hangi odada kızlar ? Her yere baktım yok yok yok."

"Özgür yan odada hocam. Uyuyor olabilir ben uyandırıp geleyim isterseniz."
Elini kaldırıp köpek kış kışlar gibi salladı.

"Gerek yok küçük hanım dün bir karakolluk meselesi olmuş. Kimin ve neden olduğunu ondan duymak istiyorum."

Buse ve ben Eslem'e bakarken o gözlerini kocaman açmış kafasını iki yana sallıyordu.

Fazla dikkat çekmiş olacak ki hoca içeriye girip öldürücü bakışlarını Eslem'e attı.

"Eslem Çakır, bu kadar şüphe çektiğine göre sen karakolluk oldun. Benimle geliyorsun."

"NEREYE HOCAM?"Eslem bir anlık gaflete düşüp hocaya bağırınca Ahsen hoca gözlerini kocaman açıp bir iki adım geriye gitti.

"K-karakola küçük hanım, olayı bir de ben duyayım." Ahsen hoca Eslem'den korkmuş olacak ki kekeledi.
Biz bıyık altından gülerken Eslem kaderine boyun eğmiş gibi kalktı.

Hocaya doğru bir iki adım atınca hoca hızla kapıya doğru gitti ve arkasına bakmadan söylenmeye başladı.

"5 dakika içinde hazır ol Eslem Çakır."

"Cinayet işlediğimi düşünmüyor inşallah."Eslem gülerek söylediği sözlerin ardından şort ve tişört giyip makyaj yapmadan odadan çıktı.

***

Eslem'den...

Ahsen hoca yüzünden güzel ayaklarımı yormama inanamıyorum gerçekten. Umarım ailemin kulağına gitmemiştir diye dua ederek taksiye bindim.

Hayır yani başkan olan beye sorsa cevabını alır daha ne karakola gidiyoruz bilmiyorum.

Yol Ahsen hocanın benden uzak durma çabalarıyla geçerken yanıma kulaklık almadığım için kendime sövmüştüm.

Yine o çakma polis ile karşılaşmazdım umarım.

Ve de o ihtiyar babasıyla..

Aslında iyi çocuğa benziyordu ama iyiyse cennete gitsin dimi? Daha fazla onu düşünmek istemediğim için kafamı iki yana sallayıp kendime gelmeye çalıştım. Ama olmuyordu aklımdan neden çıkmıyordu ki o çapkın çocuk..

***

Biraz çerezlik bir bölüm oldu ama ilham perilerim gitti ne yazık ki yeni bir hikayeye başlamayı düşünüyorum..

Oy vermeyi unutmayın.💕