Retweet | Texting ✓

57

Yine internet bulduğum bir anda bölüm atıyordum :') köyde olmak epey sıkıntı ama bekletmek istemediğim için diğer bölümü final yapmaya karar verdim yaniiii yarın FİNAL yazısını göreceğiz yeni bir veda olsa da yeni kurguyu eve döner dönmez yayınlayacağım bende heyecan tavan mskdkdkr

•

Bir kaç yıl sonra...

"Anne? Şey diyorum acaba vaz mı geçsek? Çünkü ben biraz gerildim, yani birazı geçtim baya baya gerildim. Bence bir kaç yıl daha erteleyebiliriz."

Annem ve odaya doluşmuş olan ikizlerin onaylamaz bakışları beni bulurken hâlâ kaçacak bir yer arıyordum.

"Kızlarım siz şu benim aklı havaya karışmış kızımın aklını başına devşirin çünkü birazdan delireceğim! Aaaa, Ecmel hiç olur mu ama kızım? Bak zaten Fehime teyzen de gelmiş ki zaten gelmese şaşardım. Ayol damadıma bakacakmış da yok neymiş köydekilere anlatacakmış da. Vallahi bezdim, bıktım, bunaldım ben bundan zaten geçen yıl bu-"

"Derya teyze... Bence sen şimdi bir Kemal amcanın yanına git. Şöyle bir derin nefes al, su falan iç. Fehime işini de bana bırak ben onu yollarım."

Annem Fehime teyzem konusunda dertlenerek çadırdan çıktığında kızlara çaktırmadan köşeden çıkmaya kalkmıştım ama bu hamlem geri çevrilmişti.

Zaten yeterince gerginken bir de sevdiceğimden ayrılmıştım. Bu kadar şeyin üst üste gelmesi beni yeterince zorluyordu.

•

Flashback...

"Ecmel'im, bizi ayırdılar. Ben sensiz ne yapacağım Allah aşkına. Bence sen bir şekilde kaç ve yanıma gel."

"Şapşiriğim bak annem ve kızlar bir araya gelince hayatta atlatamıyorum. Tutturdular görüşmeyeceksiniz diye. Hele annem, kadına bir şeyler oldu."

Bir süre ses gelmeyen telefona kapandı mı diye baksam da ses geri gelmişti.

"Annenin aklına bu hurafeleri kim sokuyor Allah için? Kimse o kişi büyük ahımı aldı, zor öder."

Bu dediğiyle gülüp telefonu biraz kendimden uzaklaştırmıştım. Açıkçası söyleyemesem de ben de aynı durumdaydım.

Üst komşumuzun düğünden önce bir kaç gün gelin ve damadın bir araya gelmesi hayırlı olmazmış adı altında annemin aklına çeşitli hurafeler sokması yüzünden kaç gündür sevdiğimden ayrıydım.

Yine yangınlar yine ben yani...

"Kızım madem gülüyorsun insan telefonu uzaklaştırır mı? Bir duysaydım bari zaten dertliyim."

"Keşke ben de senin gülmeni duyabilseydim..."

Doruk bir kaç dakika hiç ses vermeyince aniden ağzımdan kaçan sözcükler yüzünden pişman olmuştum bile.

Onu üzdüğüm düşüncesiyle gözlerim dolunca dilemek için ağzımı açmıştım ama Doruk benden önce davranmıştı.

"Bir gün duyabilmen için elimden geleni yapacağım. Ne kadar sıkıntılı bir süreç olursa olsun o tedaviyi kabul edeceğim."

"Ben... Doruk özür dilerim ya! Benim için kendini zorlama, ne zaman hazır hissedersen o zaman tedaviye gideriz."

"Neyse sen üzülme, kapatalım bu konuyu. Sen o gelinlikle çok güzel olmamaya çalış yoksa düğün bpyu gözlerimi senden alamam. Akrabalar içinde belli bir ağırlığım var, beni aptal aşık Doruk olarak görsünler istemeyiz."