Kara Aşk

13.~

Merhaba.

Umarım bölümü beğenirsiniz.

İyi okumalar:)

          ***********************

Hatırlatma;

Özlem irkilerek hızla görkemden uzaklaşır ve;
" Be yapmaya çalışıyorsun sen!?" Der sert bir şekilde. Görkem;
" Ne yapmaya çalışıyormuşum ben?" Der ve hemen ardından dışarsan bir ses gelir;

"GÖRKEM ARSLAN"

             **********************

Özlem'den;

Dışardan sert bir ses gelince bu sesin Sarp amcanın sesi olduğunu anladım. Görkem kapıyı açtı ve dışarıya çıktı. Etraf bir sürü silahlı adamlarla doluydu.

Anlamadığım şu an Sarp amcanın adamlarına karşılık bir yığın adam silah çekmişti. Bunlar nereden çıktı.

Görkem'in sert sesiyle irkildim;
"Oo, şu bizim meşhur bataklık ve adamları da buradalarmış. Hayırdır, işler ters mi gidiyor, getiremedin mi malları" dedi. Neyden bahsettiğini anlamadan Dolunay arabadan çıktı.

Birşeyler yapmam gerekiyordu. Etrafıma bakarken Görkem'in telefonunu görmemle hemen telefonu elime aldım. Karşımda şifre beklerken direk açmıştım telefonu. Allah allah, bir insan neden telefonuna şifre koymaz ki.

Neyse, benim de işime gelir. Dışardan hâlâ konuşma sesleri geliyordu. Sarp amca konuşmaya başladı.
"Çok konuşuyorsun Görkem Arslan. Kızı ver, herkes işine baksın, uzatma" dedi.

Ben de durmayarak telefondan konuştuğumuz sistemi aktif hale getirdim. Hâlâ herkes birbirine silah çekmiş bir haldeydi. İşimi hallettikten sonra arabadan indim.

Görkem beni görür görmez;
"Vermezsem ne olurmuş Sarp Korkmaz, aaa yoksa bataklık mı demeliyim"derken Dolunay'a bakıyordu. Dolunay anlamaz gözlerle babasına bakarken Görkem yanıma geldi ve kolumu tuttu.

"Ne işler karıştırdığını biliyorum" derken gözlerim fal taşı gibi açıldı. Ve devam etti;
"Şimdi sana bir teklifim var, arkadaşının yanına gitmek istiyor musun?" Dedi.

" Evet" dedim düşünmeden. Görkem;
"Ama oradan bir daha dönme şansın olmayabilir" dediğinde
"N-nasıl?"Dedim.Ardından Sarp amca;
"İş çığırından çıkmasın Görkem, eğer öyle bir durum söz konusu olursa çok kötü şeyler olur. Şimdi söyle adamlarına, silahlarını indirip geri çekilsinler. Biz de Özlem'i alıp gidelim." Dedi.

Görkem bana baktı.
"B-ben"dedim ve derin nefes alarak öne doğru yürümeye başladım. İlerlemeye başladığımda Görkem;
"İndirin silahlarınızı"dedi ve kafasını iki yana doğru hafifçe salladı.

Görkem adamlarıyla birlikte arabalarına bindi ve uzaklaştılar. Dolunay'ın yanına gittim ve birbirimize sarıldık.

Birbirimizden ayrıldığımızda Dolunay babasına sorar gözlerle bakmaya başladı. Sarp amca;
"Öyle bakma kızım. Herşeyi bilmen için daha çok etken"dedi.

Dolunay anlamış olmalıydı zaten. Dolunay;
"Baba, ben zaten konuşmak istemiyorum, anlayacağımı anladım ben. Bu akşam eve gelmeyeceğim" dedi. Benim kolumdan tutarak ilerlemeye başladı.

Sarp amca;
"Haklısın. Biraz düşünmeye ihtiyacın var. Hareketlerin, tıpkı annen gibisin"dediği anda Dolunay arkasını dönerek babasına baktı. Uzun bakışlardan sonra birlikte benim eve gittik.