Kara Aşk

28~

Yeni bölüm...

Umarım beğenirsiniz:)

*************************

Fazla mı cesaretliydim? Sınırlarımı zorluyor muyum? Evet.
Bunu Ömer'in üzerime üzerime geldiğini görünce kesin emin oldum.

O gelirken ben geri adımlıyordum...

*************************

İpek'e baktığımda hak etmişim gibi baktığını gördüm. Ömer yanıma kadar gelip saçımdan tutarak
"Lan sen burada aç mı kaldın, açıkta mı kaldın? Kocaman evdeyiz lan! Şiddet mi gösterdim? İşte bunu şimdiden sonra göreceksin! Sana neyin ne olduğunu göstereyim bakalım bir daha böyle konuşabilecek misin?" dedi.

Saçımı diplerinden tutarak çekiyordu. Hareket dahi edemezken ona bakarak meydan okudum. Elini saçımdan çekti ve bu sefer kolumdan tutarak bir yere götürmeye başladı.
"Bırak!" diyerek kurtulmaya çalıştım ama çok sinirliydi. İpek'in ayağa kalktığını gördüm. Acıyor gibi bakıyordu.

Ömer kolumdan tutmasını yeterli bulmayıp tekrar saçlarımdan tuttu ve merdivenden aşağıya inmeye başladı. Beni bir kapıdan içeri sokup serbest bıraktı. Ona döndüğümde sert bir tokat yüzüme anlamadığım bir şekilde gelmişti. Dudağımın patladığını emindim.

Elimi sızlayan yanağımın üzerine götürdüm. Daha fazlasını yapmaması için geriye doğru gidip duvara yaslandım. O zaman anladım ki boyanmamış duvarlar ve döşenmemiş mermerlerin olduğu bir odadaydık. Evin diğer odalarına göre bu oda fazlasıyla iğrenç ve kötüydü. Ömer işaret parmağını bana doğru sallayarak
"Hiç aşağıya gelmeyip uyumaya devam etmeliydin!" dedi ve yanıma yaklaşıp
"Sana zarar vermek istemiyorum" dedi. Dibime kadar gelip uzunca saçlarımı kokladı ve parmaklarını hafifçe yüzüme dokundurdu. "İstemeden sana zorla sahip olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla.

Gözlerimi kapattım gözümdeki yaşlar tek tek düşerken nefesimi de titriyordu. Baş parmağıyla sol gözümden akan yaşı sildi geri çekildi. "Aklın başına gelince çıkarsın buradan" dedi. Kapıdan dışarı çıkarak kapattı ve kapıyı kilitledi. Daha fazla ayakta kalamayarak yere oturdum ve duvara yaslandım. Soğuk bir odaydı, hiç camı yoktu ve ışık bile yoktu. Loş bir ışık odayı doğru düzgün aydınlatmıyordu.

Ağlamaya devam ettim. Sessizce ağlıyordum. Üst kattan uğultular gelmeye başlamıştı. Bağırdıklarını anlayabiliyordum. İpek Ömer'e bağırıyordu anlaşılan. Biraz böyle devam ettikten sonra sesler kesilmişti.

************************

Kaç saat geçti bilmiyorum ama gözümü bile kırpmadan aynı şekilde oracıkta oturmuştum. Kapı kilidi açıldı, sesi duyunca kapkatı kesildim. Daha çok kendime sokuldum. Kapı açılınca bu kişinin İpek olduğunu gördüm. İçeri girip yanımda diz çöktü. Dikkatlice onu izliyordum. Yanıma gelip
"Hadi, gel" diyerek kolumdan tuttu. Kolumu geri çekerek gitmek istemediğimi belirttim.
"Uyudu o, merak etme" dediğinde "Sabah beni burada görmezse?"dedim.

"Korkma, bu yapabileceğin en büyük şeydi. Başka bir şey yapmaz, yaparsa da zarar vererek değil" dedi.
"Bana öyle demedi ama" dedim. Beni dinlemeyip yerden kaldırdı. Daha fazla bir şey demeyip yürümeye başladım. Odaya gittiğimizde
"Hadi uyu" dedi ve çıktı. gözlerim kapanmakta ısrar ederken yatağa yatıp kendimi uykuya bıraktım..

Uyandığımda İpek yanımdaydı. Gözlerim hâlâ kapanırken İpek'in ne yaptığına baktım. Elinde krem kutusu vardı. Karşıdaki koltukta oturan Ömer'i görünce yavaşça yataktan doğruldum ve geriye yaslandım. İpek
"Günaydın" diyerek güven verircesine tebessüm etti.