Hi, I am the Badboy

Hoofdstuk 3

Hallo! Zo te zien vind je me boek leuk (hoop ik) want je leest het nog steeds. Jeej!

Foto is: Nick Mitchell! Ik heb echt een probleem met die vent haha!

___________________________________________________________________________

7 uur ben ik weer thuis en spring snel onder de douche. Als ik klaar ben in de badkamer graai ik weer in de dozen en haal er een rokje uit met indianen patroon dat strak om me middel zitten en uitloopt bij me benen. Wat kan ik zeggen, ik hou van zulke rokjes.

Ik stop mijn zwart shirtje in de jurk en doe een roze ketting om als ik voor de spiegel sta. Zwarte sandalen met kristallen en mijn tas. Ik maak me lunch klaar als ik iets achter me hoor.

‘Nog eens sorry dat je vader zo druk was. Maar nu zien we wel wie belangrijker is’ Een gemeen lachje vormt om haar lippen als ik haar aankijk. Ze komt langzaam op me afgelopen in haar te korte pyjama en zegt ‘Moet je maar niet de trouwfoto’s laten vallen’

OKEEE ik neem terug wat ik zonet zei, ik ben wel terecht boos op haar! Die bitch!

‘Hee, mijn favoriete meiden samen aan het ontbijt’

‘Victoria en ik hadden het net over vanmiddag, ik ga haar mee helpen haar kast op te ruimen’ Ze loopt naar mijn vader en omhelst hem, die bitch!

Ik lag lief en eet mijn ontbijt verder op. ik haal de boeken uit me tas die ik niet nodig heb en loop naar de garage. Daar staat nog een oude fiets van mij die we mee hebben genomen voor noodgevallen. Nou dit is een noodgeval voor mij. Ik ga niet nog eens zolang wachten op mijn vader.

‘Vic, waar ga je heen?’

‘Ik ga op de fiets’ Zeg ik bot tegen hem.

‘Maar een vriend van je staat voor om je mee te nemen’ Verbaasd loop ik uit de schuur en zie een misbaksel aan de bar zitten met een glas sap.

‘Hee engel’ hij lacht lief naar me. Althans dat moeten Gabriel en Carlijn denken, want ik trap er niet in.

‘Ik dacht, ik kom je even ophalen aangezien je gisteren heel lang aan het wachten was’ Hij neemt nog een slok van zijn sap en kijkt mijn vader aan.

‘Gabriel, wat een schatje is het toch’ Zegt Carlijn tegen me vader.

‘Ik denk dat ik toch liever ga fietsen, maar bedankt’ Ik zwaai me hand in de lucht en loop richting de garage.

‘Vic, ga gewoon met hem mee’ Komt mijn vader me achterna.

‘Nee dankjewel’ Ik stap op mijn fiets af als ik een hand voel.

‘Jongedame, jij gaat nu met hem mee! Gedraag je toch niet zo ondankbaar!’ Hij trekt me mee naar de keuken en duwt me in de richting van Nick.

‘Zuchtend loop ik naar de deur met nog een boze blik op mijn vader. Ik ga zo snel mogelijk uit huis, want ik trek het niet meer.

‘Stap ik madame’

‘Ik stap niet in. Ik ga lopend’ Ik begin te lopen richting school.

‘Victoria schatje, kom nou’

Ik loop stug door.

Als ik 5 minuten aan het lopen ben merk ik dat er een auto heel sloom achter me rijd. Het is Nick, wie kan het anders zijn.

‘Weet je zeker dat je dat eind nog wil lopen. Want ik kan je ook gewoon een lift geven’ Hij is naast me komen rijden en heeft het raampje open gedaan.

‘En daar moet je weer iets voor terug, en dat ga ik je niet geven’

‘Goed, dan geef je me niks. Maar ik wil nu wel dat je instapt’