Hi, I am the Badboy

Hoofdstuk 20

Hallo!

Whuttt! Zie je ik heb het jullie beloofd, een lang hoofdstuk! Hier is het spannende lange hoofdstuk die jullie harten hopelijk allemaal goed zullen doen:)

Veel lees plezier!

__________________________________________________________

Het is zaterdag avond en we komen net terug van onze wekelijkse honkbal spel. Vrolijk parkeert West de auto, ja mijn vader rijd niet. West mag alleen rijden in de mustang als mijn vader er naast zit, dat heeft te maken met een kapotte auto toen die 16 werd, drie jaar geleden dus.

Jack en ik grapten in de auto over het slechte spel van de tegenstanders, duh, en lopen richting de voordeur.

Mijn lichaam verstijfd en ik kan geen centimeter bewegen als ik iemand op de trap zie zitten. Het is te ver weg om haar blik te zien, maar ik zie dat ze aan het huilen is.

'Hee dat is...' Verbijsterd bleven we allemaal staan bij de fontein. Het moest er vast en zeker grappig hebben uitgezien.

Met een gebogen hoofd zit ze daar op de trap. Mijn vader loopt bezorgd naar haar toe en wij volgen dan ook maar zijn voorbeeld.

Vol schaamte haal ik mijn vader in omdat ik er als eerste wil zijn. Ik wil haar helpen, wat er ook is. Want als ze na dit alles naar mij komt, moet er iets ergs zijn, heel erg!

'Victoria' Vraag ik uiterst bezorgd. Ik hoor haar snikken en zie tranen van haar wangen vallen, het doet me zo pijn.

De anderen blijven op een afstand nieuwsgierig toekijken, subtiel jongens, erg subtiel.

Ik leg me hand op haar schouder maar die duwt ze meteen weg, wat moet ik nu doen? Even kijk ik naar mijn vader die me een ondersteunend knikje geeft.

Ik til haar hoofd op door mijn vingers onder haar kin te laten glijden.

'Victoria, wat is er?' Vraag ik bezorg maar ernstig.

'Ik...' Ze kan niet uit haar woorden komen. Wat een medelijden heb ik nu!

'Ik heb...'

'Wat is het?' Vraag ik om haar aan te moedigen om haar zin af te maken.

'Ik heb een knuffel nodig' Ze spreid haar armen en zonder na te denken geef ik haar een knuffel. Snikkend ligt ze in mijn armen. En ik, ik heb alle spijt van de wereld.

West, Jack en mijn vader lopen stilletjes achter ons langs naar de voordeur en verdwijnen. Ze laten de deur ver genoeg open zodat wij nog binnen kunnen komen.

'Je bent helemaal vies, wat is er gebeurt' Vraag ik geschokt als ik haar kleren zie. Ze zit onder het vuil en ze heef een tas bij haar valt me nu op.

'Ik'

Kom op Victoria, zeg het gewoon. Ik wil je zo graag helpen!

'Kom naar binnen, dan kun je je douchen en krijg je schone kleren van me' Lief pak ik haar tas op en neem haar bij de hand.

Rustig lopen we naar binnen waar ik haar tas neerleg en gaan de trap op.

'Wat is er?' Vraag ik als ze niet verder gaat dan de 4e tree.

'Ik kan het niet' Huilt ze. De tranen vullen haar rode wangen en vallen op haar vieze shirt.

'Wat niet?' Ik snap er niks van! En ik wil het zo graag snappen zodat ik haar kan helpen.

'Ik heb zoveel pijn!' Ze laat me hand los en duikt in een. Snel hou ik haar tegen zodat ze niet van de trap valt.

De 3 komen er aangerend op het geroep van Victoria.