Hi, I am the Badboy

Hoofdstuk 18

Hallo!

Dus het vorige hoofdstuk was nogal heftig dus heb ik deze wat lichter gemaakt:) Kunnen jullie bijkomen van de klootzak dat Nick is. Ik mag hem niet zo meer denk ik, jij?

Nick Mitchell, teach me please! Ach ik word toch steeds weer door zijn charmes geraakt:P

Veel lees plezier!

__________________________________________________________

Er is weer een nieuwe dag aangebroken, en ik heb hier zo geen zin in! Bang en oplettend kijk ik om me heen. Natuurlijk heb ik wat groens aangetrokken zoals hij had geëist. Ik ben nu te bang om tegen hem in te gaan, en waarom eigenlijk. Ik heb helemaal niks gedaan, helemaal niks!

Als ik sport heb met Fay zie ik hoe Nick rondhangt op de tribunes. Het liefst wil ik naar hem toelopen en me overgeven, maar dat doe ik niet. Ik heb het niet gedaan en ik zal er niet voor boeten. Dat heb ik gisteren besloten tijdens een ruzie met mijn vader, typisch.

Ik maak me groot en doe lekker mee met het spel wat we spelen, voetbal. Ik richt alle frustraties die ik heb op de bal en mijn tegenstanders. Ik beeld me in dat elke bal het hoofd van Nick is en elk persoon die ik tegen kom het lichaam is. Boos en vol haat beuk ik iedereen aan de kant en trap ik elke keer keihard tegen de bal aan. Het zal hem leren.

Fay en ik lopen terug naar de kleedkamers met de handen in elkaar. Als Nick mij wil, zal hij Fay erbij moeten nemen. Maar tot mijn verbazing doet die niks, helemaal niks. Hij blijf zitten op de tribunes waar onze eerste echte botsende ontmoeten was. Toen ik in zijn ballen trapte, weet je het nog.

Maar als ik denk dat ik de dag heb overleefd krijg ik een grote klap van de waarheid. Hij staat me op te wachten bij mijn fiets. Typisch dat ik nu heel even alleen is en Wesley me niet thuis kon brengen, dankjewel karma!

'Jij gaat met mij mee' Hij draait zich om zonder verder iets te zeggen en uit angst volg ik hem. Alle moed die ik vanochtend tijdens sporten had is weggezakt. Hij heeft me in zijn macht, en ik kan er niets aan doen.

'Nick, ik heb het niet gedaan!' Schreeuw ik wanhopig als hij de deur voor me open doet. Een kille en boze blik krijg ik terug. 'Stap in'

'Nick, je moet naar me luisteren. Ik heb het echt niet gedaan ik zweer het je. Mijn e-mail is vast gehackt. Ik heb het niet gedaan!' Woest keek ik hem nu aan. Ik wil gewoon dat hij me geloofd. En wat zal ik eruit halen om dit te doen. Het ging net zo goed!

'Doe je gordel om, ik wil niet dat je iets vreselijks overkomt wat ik je niet aandoe' Ik verstijf door zijn woorden. Ik kan me niet meer bewegen.

Ik verzamel alle moed en maak mijn gordel vast. Ik ben nu al bang voor waar we heen gaan. Ik vrees het ergste, zijn kamer. Maar nu weet ik niet of dat wel het ergste is dat die me kan aandoen. Misschien zijn er wel ergere dingen, ow ja zeker wel. Ik weet er genoeg, zal hij die ook weten?

Nick POV

De hele autorit hebben we niks tegen elkaar gezegd. En dat wou ik ook niet, want als ik iets niet wil gebeurt het ook niet. Ze heeft me zo vernederd, beschaamd maar vooral gekwetst. Ik wil haar zo hard terug pakken, ik ga haar kapot maken. Al denk ik dat het al wel is gelukt na gisteren, maar er kan nog wel een schepje boven op.

Ik knijp in mijn stuur als ik terug denk aan het filmpje. Hoe heeft ze het ooit kunnen filmen?

Geloof ik haar als ze zegt dat ze het niet heef gedaan? Nee anders zou ik dit haar ook niet aandoen.

Als ik naar haar kijk zie ik niks minder dan haat. Ik haat haar echt, ik wil haar niet in mijn leven, en daar ga ik voor zorgen.

HO HO HO, ik ga niemand vermoorden mensen! Ik ga haar breken, stukje voor stukje.

Ik stop bij haar huis en zie haar verassend kijken. Ik weet dat ze ruzie kreeg met haar vader over haar slechte cijfers, en dat ze hem niet mag. Misschien mag hij haar ook niet, doe ik ook niet.

Dus ik geef haar steun door haar rapport te laten zien van de afgelopen tijd. En ik kan zeggen dat die niet zo goed is. Er staan in totaal 15 cijfers op tot nu toe, en 5 daarvan zijn onvoldoende. Het zijn geen grote onvoldoendes, maar een 5je is toch een onvoldoende.

Grijnzend loop ik met haar naar de voordeur en ze opent de deur. We hebben nog niks tegen elkaar gezegd, en dat kan ze maar beter niet doen.

'Hallo Gabriel' Zeg ik aardig. Ik sla een arm om haar schouders. Dit laat zien dat we vrienden zijn, NOT!

'Hallo, wat een verassing. Kom zitten, wil je wat drinken?'

'Nee hoor, ik zet haar alleen even af. We zijn net klaar met bijles' Zeg ik triomfantelijk. Oke ik ben een beetje trots op mezelf, kom op dit is geweldig. Ze zal boeten.

'Bijles?' Gabriels blik is vurig gevestigd op haar, en ik voel haar schaamte en angst.

'Nick' Zeg ze smekend, maar ik luister niet. Zak in de stront jij.

'Heeft ze het nog niet verteld? Ze heef wat slechte cijfers gehaald voor biologie, literatuur en aardrijkskunde. Maar geen zorgen meneer, ik help haar goed op weg' Ik lach breed naar hem. Maar ik zie zijn blik van erg naar erger worden.

Naast me duikt Victoria helemaal in elkaar, figuurlijk dan, van de angst. Ik zie dat ik haar de grootste angst heb bezorgd, misschien nog wel erger dan ikzelf.

'Dan ga ik maar weer' Ik verlos mijn arm van haar lichaam en draai me snel om.

'Ik loop hem wel mee naar buiten' Hoor ik zachtjes achter me.

Kleine, onzekere voetstappen hoor ik achter me aan lopen. Ik wil net het pad naar mijn auto oplopen als ze boos aan mijn hand trekt.

'Neem me mee' Zegt ze met smekende ogen.

Serieus, meent ze dit!? Ze wil liever met mij mee, degene waar ze zo bang voor is. degene die haar de dood heef verklaart. Nu voel ik me schuldig. Als ze liever met mij mee wilt dan hier blijven, moet dit nog erger zijn.

Ik kijk in haar ogen en zie een diepe angst. Ik zie verdriet en spijt. Ja spijt van het filmpje delen!

Maar ik zie een andere angst dan gisteren. Gisteren zag ik angst, maar ze had nog hoop. Nu zie ik enkel angst, echte angst. Ik zie geen hoop, geen streepje zelfs.

Moet ik haar echt alleen laten hier? Uiteindelijk zal ze haar vader toch onder ogen moeten zien, dus ze zal wel moeten.

Ja ze heeft de film online gezet! Dus ze verdient het!

Snel ruk ik me los en zeg 'Het weekend slaap je bij mij'

Ik loop zo snel mogelijk naar de auto omdat het schuldgevoel toch de boven hand krijgt. Shit! Ik word soft, maar dat was ik toch al?

Als ik weg rij zie ik haar met betraande ogen bij de deur staan, aarg ik kan niet tegen die blik.

Waarom doe je het haar aan dan, lul!

Omdat ze het filmpje online heef gezet, ze verdient het!

Jij harteloze klootzak. Je hebt toch de blik gezien, de angst in haar ogen en de wanhoop in haar houding, ga haar redden!

Ik klem me handen om het stuur en druk nog harder op het pedaal, ik rij rechtstreeks naar huis.