CARRYING THE MAFIA'S BABIES [BOOK ONE]

Chapter 45

Again, hello everyone!

Read at your own risk!

Happy reading !

CHAPTER 45

ANDRA'S POINT OF VIEW

Ang pagtatakang naramdaman ko simula nang dumating ang mga specialist sa Bahay namin ay doon nagsimulang makadama ako ng panliliit sa sarili. bago ko narinig ang naging resulta mula sa doctor ay mukhang naging dahilan n'yon ang pag gunaw ng mundo ko. lahat ng masasayang bagay na gusto kong mangyare ay baka ito na Ang maging kapalit ng lahat. Kahit matagal na Ang nakakalipas At Wala na sila ay parang sariwang sariwa pa din sa akin ang nga napag-usapan ganito kase iyon, Para bang nawala ako sa huwisyo at dahilan lamang no'n ang pagkatulala ko.

it was like something hit me so hard in the head para lang maalog ang ulo ko. I don't want to believe this!

Paanong nangyare ang lahat ng ito?

Pilit kong nilabanan na Hindi mapaiyak sa sinabi sa akin ng doctor na tawagin ko nalang sa pangalan na Doctor Raval noong personal niya akong kinausap at syempre ay si Damien mismo ang personal na nagtalaga sa mga ito dahil kung natatandaan ko pa ay mga limang doctors ang tumingin sa akin dahil na rin sa ipinagbubuntis ko ang anak ni Damien at ang tangi ko na lamang nagagawa ay mahimas ko ang tiyan kong paumbok na nang paumbok, kahit na gusto kong mahimatay sa nararamdaman ko.

Actually Gusto kong pagsasabunotin ang sarili dahil sa kaganapan na ito.

after so many hours...

At kahit na nakalipas na Ang Maraming oras pahanggang sa malapit na gumabi ay mataman lamang ako nakatitig sa dining table because I can't think straight at habang Maraming pagkain ang nasa harapan ko. All of the memories na involved ang pag-iyak at stress ko dahil sa mga narararanasan ko ay lubha kong pinagsisisihan.

"Huy ate? Kain na." Dahil sa sinabi sa akin ni Charo ay napaangat ako ng tingin. At bumungad sa akin ang nag-aalalang mukha ng kapatid ko. Base sa pagmumukha niya na marami siyang gustong sabihin sa akin para kahit paano ay gumaan ang pakiramdam ko. subalit naitikom lang naman niya ang sariling bibig. Knowing what's gotten into me lately made me realize for so many times kung gaano akong naging Tanga I don't want to lose my child inside of me. Pero Anong pinaggagawa ko nang mga nakaraang buwan?

Walang humpay akong umiyak. I even felt so stressed nang mga nagdaang Araw pero ayon sa doctor ay hindi ko naman iyon masyadong naipakita Para lang Ngayon ay malaman ko na kung ipagpapatuloy ko pa ang pagiging nega ko ay maaaring duguin na lamang ako any moment

Na dahilan lamang Ngayon para matuliro ako all of the thoughts that so far That I've been focused on ay tuluyan kong inalis sa utak ko. Ngayong may anak na akong pilit na lumalaban sa tiyan ko habang Wala akong ginagawa kung hindi ay ngumawa sa isang gilid at patuloy na pinagsisihan ang lahat ng nangyayare sa buhay.

Ay baka matapos Ang lahat at mabaliw ako.

But on the other hand may kung ano sa sarili ko na nagsasabi sa akin na Tama na Girl! Wala nang silbi Ang role mo ! Gumising kana sa katotohanan. Kahit ano pang pag-iisip na gawin mo ay Wala lamang iyon at nagsasayang kalang ng oras. Stop na!

Para lang ay sa muling akong napatingin sa kapatid ko at mataman niya pa rin akong pinilit na kumain. Sa ibang Banda ay naramdaman ko ang unting kirot sa puso nang hindi ko maatim na dahil sa kagagahan ko ay maaaring may madamay akong iba. Pero ganoon nalang ang pagkalusaw ng lungkot sa puso ko nang maalala ko na naman ang nag-iisang tao na kahit Anong pilit kong pag atake sa ngalan ng pag-ibig ay tanging sakit lamang ang naidulot nito sa akin.