CARRYING THE MAFIA'S BABIES [BOOK ONE]

Chapter 52

A/N: Another update, sorry talaga kung naguguluhan kayo pero inaayos ko naman ang track ng flow ng story. Sorry kung may maguguluhan sa Pagbabasa. But still enjoy! Sorry again for the short word count. See you all fro the next update!

Ps. For Better reading adjustment. Better read chapter 48 until chapter 52 because all of the chapters ay may halong past memories at present. Kaya siguro nagulat ko kayo huehue

Happy reading!

CHAPTER 52

THIRD POV

MAY PAG-IINGAT ang mga hakbang ni Andrianna o Andra nang patuloy niya pa ring sinusundan Ang daan mula sa madilim at nakakatakot na silid na kaniyang pinag mulatan ng mga mata.

Mga dalawampu't tatlo na Ang nakakaraan ng mistulang paglalakad niya ngunit Mistulang nianino ng kaniyang kapatid ay hindi niya mahanap sa kasalukuyang paglalakad- na dahilan lamang upang pinaghalong takot at panlulumo na ang nararanasan niya ng mga oras na iyon

Ngunit mula sa umalingawngaw na mistulang napabayaan na agos ng tubig na naririnig mula sa malayong puwesto. Ay ganoon na lang ang dagdag na pangingilabot ng buo niyang pagkatao na dahilan lamang upang kikibot kibot Ang kaniyang mapupulang labi.

Kasabay ng patuloy niyang pagtapak sa malamig na sahig ay malinaw ang kaniyang marahas na pagbuga ng hangin. Pero kasabay nang takot dahil sa hindi na niya alam kung saan siya pupunta ay katumbas n'yon. Ang paglagay niya nang kanyang Kanang palad sa ilalim na Bahagi ng kanyang pumupukol na tiyan.

Na wari ba'y binibigyan niya ito ng proteksyon upang walang anuman ang mangyare sa kaniyang lumalaking tiyan.

Pero hindi niya mapigilan na mapamura na lamang. "Taena namang buhay 'to? Ano! Ganito nalang ba lagi?" Pagkakausap niya sa sarili upang kahit malakas ang pagtibok ng kaniyang puso dahil sa mistulang sinabuyan siya ng maruming tubig sa kabuuan ng kanyang katawan.

Dahil sa sobrang pagkatakot at baka kung ano nalang bigla Ang mangyaring masama sa kaniya. Ay pinilit niyang pagsalitaan ng Kung ano-ano Ang sarili.

Ngunit mabilis na lamang nagliwanag ang kaniyang mukha ng sa wakas Ang pagkalayo layong paglalakad ay nakikita na niya ng ilaw sa kaliwang Bahagi Na lapabaligtaran mula sa kaniyang pinaggalingan. Though Hindi naman siya takot sa dilim ngunit nang mga oras iyon ay grabe nalang kung paano magsitaasan ang kaniyang mga balahibo dahil sa Naturang lamig sa kaniyang paligid.

Ang Lugar kung nasaan kasi siya naroroon ay pinalilibutan ito ng malawak na pasilyo at wari ba'y nasa loob siya ng Isang haunted facility na sa bawat nadadaanan ay may puro mga pintuan na pawang nakasara dahil na rin ikaw nga she was Like the only person alive inside from that spooky hallway at pinaresan pa na mukhang anumang oras ay maaaring may kung ano nalang kababalaghan Ang humalo sa magulo niyang buhay.

Para lang ay ang marahan niyang paglalakad ay mistulang Bumilis at gayon nalang ang pag-ikot niya sa kaliwang pasilyo na may nakikinitang ilaw-ngunit sa kaniyang pagliko ay ganoon nalang muli ang panghihina niya ng mistulang walang niisang tao ang nabungaran niya.

She then gripped on the hem of her long gown na dahilan lamang ay pinilit niyang tinatagan ang sarili at sinimulan niya muli ang paglalakad.

Mukha tuloy ay napunta naman siya sa loob ng maze dahil another hallway ang lalakbayin niya sa kabuuan ng pasilidad na iyon. Na syempre ay sadya naman paghuhumirentado ng puso niya.

'For goodness sake?! Kung sino man ang lintik na pinaglalaruan ako? Ay talagang malalagot sa akin ng buhay?! Duuh! Mukha bang wala akong dalahin sa buhay?! ' Napapatistakuhan niyang usal sa kaniyang isipan.