CARRYING THE MAFIA'S BABIES [BOOK ONE]

Chapter 33

Yow! Sorry for the super bagal ng Update!

Vote comment and Share ! Follow me so You can update in everything that I do. Thank you po.

Unedited
---

Chapter 33

ANDRA'S POV

Kinabukasan ay sobra sobra ang pagtatrabaho ko dahil Hindi naman ako binilhan nitong Panget na 'to ng Cellphone, inagawan Niya ako ng Rights.

By the way, nandito ako ngayon sa Opisina ko.

But of course napapaisip ako Kung bakit ganoon nalang kagandang babae ang Tunay na iniibig ni Damien , like parang Hindi ako karapat dapat sa kany---- OWEMJI!

dahil sa biglang sumingit sa isipan ko ay mabilis akong napailing at walang tunog na nagdrama sa mismong kinauupuan ko.

Mula sa nakadikit ang pisngi ko sa Lamesa ko ay siyang pagkarinig ko na may nagbukas ng Pintuan para lamang ay iangat ko ang Ulo ko ng kaunti para pagmasdan kung sinomang nilalang ang Pumasok.

Isang lalakeng naka business attire at Steven ang pangalan niya.

"Mrs. Racini , Boss wants to see you. " Nang marinig ko ang sinabi niya ay namilog ang mga Mata ko at sa Hindi ko maipaliwanag ay nakadama ako Ng sobrang pagkaba na parang anumang oras ay Sasabog na ang puso ko sa bilis ng tibok ng Puso Kong sawi -- charot!

Kung kaya naman ay nagkandulas dulas na ako dahil sa pisteng heels na ito at sabay no'n ay mabilis akong lumabas sa Loob ng Opisina ko para lamang ay lapitan ang Taong tumawag sa akin.

Kaya malinaw sa Paningin ko na parang bumagal ang mundo ko ng matitigan ko ang Seryoso nitong mukha at habang nagbabasa ng mga papel.

Kaya naman ay napalunok ako ng tatlong beses dahil parang may nangyayare sa loob ng tiyan ko, di Kaya gamo- gamo ang mamamahay sa loob ng tiyan ko?!

Jusko Naman !

Pero anyways , Hindi pa man ako masyadong nakakalapit Ang siya namang pag-angat ng tingin Kung Kaya naman parang gusto Kong Tumakbo nalang pabalik at huwag magpakita sa kanya-!!

"Ay animal!!"

Tanging naisambit ko ng malakas.

Kaya naman ay wala na akong pakialam. at sa mismong harapan Niya pa akong umiling ng mabilis at nagdadasal na Sana hindi totoo ang lahat ng mga pinag-iisip ko.

Punyeta! A-Ano bang nangyayare sa akin ?!

"What are you doing?" Nang marinig ko ang baritonong Boses niya ay siya namang pagka tuod ko at ganoon nalang Ang biglang pagsinok at pag bahing ko- Kaya naman ay pinilit kong umupo sa Swivel chair na kaharap ang desk at si Damien.

Habang hindi ko masubukang titigan siya ng matagal dahil may something sa akin na napapabahing ako o kaya Naman ay sinisinok.

"P-Pinapatawag mo raw ako ?" Nabubulol ko pang Sabi sa kanya Kung kaya naman ay makulit ang mga mata kong binalingan ng Tingin ang Nababagot na pagmumukha ng nilalang na Ito.

Pero ng magsimulang magsalita Ito sa aking harapan ay ganoon na Lang ang Pagbahing ko ng maraming ulit at kulang nalang ay totoong lumabas ang puso ko dahil sa weird na nangyayare sa buhay ko.

"Hey? What is happening to you?" Nakakunot ang mga kilay na sinalubomg ako ng tingin at sabayan pa na tanong sa akin ni Damien.

Munit mabilis pa sa pagong akong umiling with matching kamay pa para lamang ay ipagpatuloy niya ang pagsasalita ng kung ano ano.

NGUNIT napabuntong hininga ako dahil bakit sa lahat ng pangyayare ngayon ay parang pinagbagsakan ako ng langit at lupa.

Eh kase ba naman bakit ako lang Ang mag-isa sa Table na Ito.