royal camellia | taekook [com]

•chapter-6•

မိုးမိထားသည်သာမက ခေါက်ဆွဲထွက်၀ယ်ရင်း
လေစိမ်း‌ေတွတိုက်တာပါခံလာရသည်မို့
ဂျောင်ကုတော်တော်ဖျားနေလေပြီ။
ဂျီမင်းကလဲ‌စာလုပ်နေရတာကြောင့်
တခါတယံမှသာလာဂရုစိုက်နိုင်သည်။
ထို့အပြင်ခေါက်ဆွဲပြုတ်တွေချည်းရက်ဆက်
စားနေသည်မို့လူကအားမရှိ။

ဒေါက် ဒေါက်

သူ့တိုက်ခန်းကိုလာတာဂျီမင်းမှလွဲ၍မရှိ။
ဂျီမင်းသာဆိုဒီတိုင်း၀င်လာလိမ့်မည်၊
တံခါးခေါက်မှမဟုတ်။
ဘယ်သူများလဲဆိုပြီး ကုတင်ပေါ်မှ
ကုန်းရုန်းထကာတံခါးသွားဖြင့်ပေးရပြန်သည်။

စနေနေ့မို့ထယ်ယောင်းကျောင်းသွားစရာမလို။
ညကဂျီမင်းဆီကတောင်းထားသောလိပ်စာနှင့်
ဂျောင်ကုဆီသွားလိုက်သည်။
ဘာလာလုပ်တာလဲမေးရင်ဘယ်လို‌ဖြေရပါ့။
သတင်းလာမေးတယ်ပြောရအောင်လဲ
သူနဲ့ကိုယ်ကခင်မနေ။

ဖြစ်ချင်ရာဖြစ်ကွာဆိုပြီးတံ‌ခါးခေါက်လိုက်သည်။
တံခါးလာဖွင့်ပေးတဲ့ဂျောင်ကုပုံစံကြောင့်
ထယ်ယောင်းပိုလို့ပင်စိတ်ထဲမကောင်း
ဖြစ်သွားသည်။သူ့ကြောင့်ဖျားရတာလေ။
ဂျောင်ကုမှာနှုတ်ခမ်‌းတွေကိုဖြူဖျော့လို့
လူကြည့်ရတာလဲယိုင်တိုင်တိုင်။
ထယ်ယောင်းကိုတွေ့တော့အနည်းငယ်
အံ့ဩသွားပြီးယုန်သွားတွေနှင့်ပြုံးပြသည်။

"‌မင်း..နေမကောင်းဘူးဆိုလို့လာတာ
ငါ့ကြောင့်ဖြစ်တာမို့လို့"

"ဘာလို့လဲ ငါ့ကိုစိတ်ပူလို့လား အသည်းလေး"

နေသာမကောင်းတာလူကယွနိုင်သေးသည့်
ဂျောင်ကုကိုထယ်ယောင်းဘုကြည့်ကြည့်
လိုက်သည်။

"စတာ စတာ အထဲဝင်လေ
ငါ့တိုက်ခန်းကကျဉ်းလို့ အဆင်ပြေပါ့မလား
မသိပေမယ့်.."

ကုတင်တစ်လုံးရယ်ဆိုဖာရယ်ကလွဲလို့
ဘာမှတော့ထူးထူးခြားခြားမရှိ။
ရှုပ်ပွမနေသော်လဲ သပ်ရပ်နေတာတော့မဟုတ်။

"ပုံမှန်ဆိုဘယ်သူမှအိမ်မလာတတ်တာမို့
အိမ်ကိုမရှင်းထားမိဘူး"

"ရပါတယ် ငါလဲအကြာကြီးနေတာမှမဟုတ်တာ"

ထယ်ယောင်းမျက်စိကစားမိတော့
ကုတင်နားကစားပွဲပေါ်ရှိခေါက်ဆွဲထုပ်များကို
တွေ့လိုက်ရသည်။