Yayım Tarihi: 12 Ağustos Perşembe
Selam✨
Oy atıp, yorum yapmayı unutmayınız.
Keyifli Okumalar💓
BÖLÜM YEDİ: "CESUR VE GRİ"
Pascal Döngünün ağlarına bir örümcek bırakın
🕷
&&&
Siyah ve beyaz. Renk olmayan ama rengin temelini oluşturanlardı. Varlardı ama yok sayılırlardı.
Biz onunla siyahla beyaz değildik.
Bu bizim yok sayılışımızın ilk kanıtıydı.
Ben korun içinden sıçrayıp doğan kızıl, kızılı oluşturan siyah ve beyazdan doğandım. Griydim.
Yanan her şey gibi.
Kül gibi griydim.
Külden doğandım.
Araftaydım.
Yanan mabedimin onun küllerinin üzerime savruluşu ile matemimi başlattığında sımsıcak külün çıktığı yangının yaşam alanı olan dudaklarından dondurucu bir kin dökülmüştü.
Bir haykırış, çığlık, isyan.
Bu üç kelime onu oluşturduğunda benim için çoktan siyaha bürünmüş, güzel rengini saklayan gökyüzü gözlerimdeydi.
Ben onun nefesini nasıl kestiysem o da benimkini kesilmişti.
Ama onun amacı bu değildi.
O sadece kinini döküyordu. İçinde ki yangını söndürmek için sebep arıyordu.
Ya da belki de söndürmek için değilde harlamak için.
Gözlerimi sarmalayan kirpiklerim dikenlere dönüşüp kırpışımda gözlerimin yok olacağının habercisiyken göğsüm sıkı bir şekilde inip kalktı.
Tamamen nefretin izbeliğini gözlerine mahzen olarak yerleştirmiş gözleri gözlerime nefretin arzuladığı istek, cevap hazzıyla bakıyordu.
Boğazımın tam orta yerine düşen yangın boğazımı suya muhtaç çöle dönüştürdüğünde kendimi yutkunma zorunluğunda buldum.
Hafifçe yutkunduğumda kesilen nefesim ile sıkı, durmuş göğsümü hareketlendirdim.
Gözleri gözlerimden hiç çekilmezken bornozumun yakasını kavrayan parmakları hareketlendi daha da kuvvetlendi ve yakalarımı daha çok kavradı, iyice dibime girdi.
Teni tenime uzun zaman sonra temas ediyorken aklımın başımdan uçması gayet normaldi bence.
İyice dibime girdiğinde sadece burnu değil, toprağım olan dudakları dudaklarıma hafifçe sürtüldü.
O kadar nefret doluydu ki bu temasımız umrunda bile değildi. Hiçbir şey hissetmiyordu. Gözlerime sadece nefretle bakıyordu.
Bu canımı çok yaksa da kendimden ödün vermedim fakat konuşamadım da... Şu saniyeyi ve iliklerime kadar hissettiğim nefreti içime kazıdım.
Hakettiğimden kaçmadım.
"Konuş!" Gür sesiyle sabırsız bir şekilde dudaklarıma doğru bir kaplan gibi hırlayıp, alacağı cevabı hemen istediğini belli etti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pascal Döngü (+18)
General Fiction"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu. İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım. Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
