"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu.
İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım.
Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
Duyurulardan haberdar olup, panomda ben pek aktif olamasam da diğer okuyucularla birlikte sohbet etmek için beni takip etmeyi unutmayınız💕
BÖLÜM ON SEKİZ: "ŞEHVETİN GÖRÜNMEZ İPLERİ"
Pascal Döngü' nün ağlarına bir örümcek bırakınız. 🕷 🕸
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm Şarkıları:
-Arcade
-I see red (Siz seversiniz ;)
&&&
-PASCAL RA-
3 yıl Önce 14 Şubat/ Paris
•
"Dosyan, Pascalcığım."
Gök ikiye yarılmış bulutlar ağlıyor, renksiz hayat tüm matemini koruyor saniye dakikaları kovalıyor, zaman hızlıca geçiyordu.
Karanlık tüm şehri ele geçirmeye başlamış sıkıntılı ve sıkıcı günü daha da kasvetle sonlandırmak için ant içer olmuştu.
Yıldızlar göğe yerleşmiş, ayın yanında yandaşları gibi ışıldansaydı başlıyordu.
Ruhumu saran kasvet, karanlık gibi sıkıntıma gölge düşürüyor migrenim tuttuğumdan ötürü başımı daha da ağrıtıyordu.
Buzdan, hissizleşmiş ve oldukça sızlayan bakışlarım ardımdan gelerek bana dosyamı uzatan dostum, Henry'di.
Akşam çoktan olmuş buradan kaçar gibi gitme vaktim gelmişti. Migreniminin şiddeti arttıkça hastanelik olma durumum artıyordu.
Bedenim oldukça güçlüydü ama beni yıkan tek şey migrenimdi.
Henry ardından gelerek yanımda durduğunda elinde ki dosyayı bana doğru uzattı ve tebessüm etti.
Burnumdan keskin bir nefes alıp ciğerlerime hava doldurarak ifadesiz, ketum gibi yüzümü bozmadan elinde ki dosyaya uzandım.
"Unutmuşum." dedim soğuk bir sesle.
Aldığım dosyayı elimde ki evrak çantama atarak hemen kilidini kapattığımda Henry kaşlarını çatarak beni süzdü ve ellerini giydiği spor, gri takım elbisesinin ceplerine attı.
