"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu.
İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım.
Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
Buz gibi ayazın hüküm sürdüğü o gece tonlarca ağırlıkta olan araç benim üzerimden geçmiş, beni ezmişti. Uyandığımda vakit sabaha karşıydı, kendimi soğuktan buz tutmuş şekilde bulmuştum. Çok fazla kan vardı, her yer kan kokuyordu, acı o kadar fazlaydı ki soğuktan donmak üzere olan bedenim hissizleşmesi gerekirken ben acıyı iliklerime kadar hissediyordum.
Kanım durmadan akıyordu, soğuk bile kanımın akışını durduramıyordu.
Gözlerimi açar açmaz yerinde olmayan bilincimle gücümün yettiği kadar bağırabilmiştim. İçime çektiğim her nefes bana kan kokuyordu, içimi neşterle paramparça ediyordu. Kan sadece burnuma işlenen kokuda değildi. Vücudumdaydı, yerdeydi, ağzımdaydı. Ağzımdan boğazıma kadar kanlar akıyordu, tek gözüm zemine sertçe sürttüğünden dolayı doğru dürüst açılmıyordu, gözüm bile kan bağlamıştı. Ve ben kendi kanımda boğuluyordum.
