Selam✨
Oy verip, yorum yapmayı unutmayınız.
Keyifli Okumalar🖤
BÖLÜM ON BEŞ: "İFTİRANIN SOĞUK NAMLUSU"
Pascal Döngü'nün ağlarına bir örümcek bırakın
🕷
Yayım Tarihi: 27 Eylül Pazartesi
&&&
Kırık bir aynanın yansımasından sızılan körlük tüm gözlerime dağıldı. Korlu körlük paslı bir hissiyatı kalbimin tam ortasına bomba gibi bıraktı.
Hayal kırıklığı paslığın kendisiydi bu yüzden hiçbir zaman paslanmazdı, hep kör olurdu.
Görmek istediğim manzaraları görmemeye çoktan alışmıştım. Çoğu zaman istediklerim olsada olmayanlarda yok sayılamazdı.
Pimi çekilmiş bomba gibi gözlerimi bulan gözlerinde ki hayal kırıklığı patlayıp üzerime sıçradığında çamura bir adım atmamış itilmiştim.
N'oluyo lan!
Ne oluyordu lan burada?
Gözlerinde ki hayal kırıklığına ulaştığımda bana böyle bakmasına alışmış olsam da beni bozguna uğrattığı açık ara belliydi.
Pascal'ın kolunda ki elin sahibi yakıcı, kinli ve alay dolu gözlerini üzerimden çekmeden dudaklarını araladı.
"Sonunda gelebildi, gelmeye yüz buldu!"
Emma.
Emma deyince tanımazlar; süt ürünlerinden Emma diyeceksin.
Bozguna uğramış gözlerime bulaşan hayal kırıklığını gizlemeye çalışarak hissiz bakışlarımı önce Pascal'ın kolunda ki ele daha sonra elin sahibi Emma'ya çevirdim.
"Her şeyim iyi olduğu gibi matematiğimde iyidir. Seni çarpmadan önce o ağzını topla. Çünkü bil ki iyi çarparım." dedim sert, keskin ve uyarıcı şekilde.
Emma bana 'yüzsüz' diyecek son insan bile değildi.
Hiçbir kadını bu zamana kadar pek tehdit etmişliğim olmamıştı.
Ama Emma gözüme o kadar çok batıyordu ki kendimi neredeyse zor tutuyordum.
Sabır kotam gitgide doluyordu ve inanın ki dolunca hiç iyi şeyler olmazdı.
Sabrımı tüketenlerin açısından.
Sert açık ara tehdit içeren sesimle Emma susmak zorunda kaldığında gözlerinde ki kin bir çığdan düşen kar gibi büyüdü. Siyah gözlerini saran beyazlığa karıştı.
O da diğer herkes gibi tek mermisi olsa şüphesiz ki kafama sıkacak gibi gözüküyordu.
Ama bilmediği bir şey vardı ki buradakiler gibi öyle bir şeyi asla yapamazdı.
Bakışlarımı Emma'dan alıp ne olduğunu anlamak ve bana nefretle bakan insanların gözlerini daha iyi tanımak adına bana bakanlara bakmaya başlayarak, üzerimde ki hayal kırıklığını kendine hapsetmiş griye çalınmış gökyüzülerini görmezden gelmeye çalıştım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pascal Döngü (+18)
General Fiction"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu. İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım. Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
