"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu.
İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım.
Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
Yeşile karışan mavi buzdan gözleri ne olduğu belirsiz bir hissiyatla gözlerimde hüküm sürmeye devam etti. Konuştu ve konuşmamış gibi sustu.
Ne yapacağımı ilk başta bilemedim. Kanı damarlarımda böyle pompalayan hislerin sebebiyeti oydu. Onun söyledikleriydi.
Her zaman zeki biri olmuştum, herkese her şeye karşı zeki.. Ama ona gelince bildiklerimi ve anladıklarıma inanmak istemeyecek kadar aptal olmak istiyordum.
Ama bu mümkün olmuyordu. Doğama ve kaderime aykırıydı.
Boğazımı kurutan manalı sözleri ile suskunluğuma devam ettiğimde ona katılıp gözlerimi gözlerinden bir an bile çekmedim.
Bileğime dolanan sarmaşık misali eli gevşeyerek hareketlendiğinde midem feci halde kasıldı, tüylerim diken diken oldu.
Sen anan yani! İç sesimin bile feleği şaşmış olmalı ki burada olsa heyecandan yere bayılırdı. O bile ne söyleyeceğini şaşırmıştı.
