Selam✨
Oy verip, yorum atmayı unutmayınız.
Keyifli Okumalar🔥
BÖLÜM ON DÖRT: "KAHRAMAN VE HEBA"
Pascal Döngü'nün ağlarına bir örümcek bırakın
🕷
Doja cat- Streets
Yayım Tarihi: 20 Eylül Pazartesi
&&&
Yangın benim hayat hikayemdi. Bir hikayem vardı ve siz bunu okuyordunuz. Hikayemin kelimelerinin, cümlelerinin renkleri kömürü andırıyordu. Kağıt benim hayatımdı ve benim hikayemin kağıtları yanıyor, kömür misali olan cümleler tutuşuyordu.
Hep yanıyor, kül oluyor ardından sönmeden küllerimden doğup yanmaya devam ediyordu.
Buna da o deniyordu;
Döngü.
Kalbimin orta yerine yediğim şok uzak mesafeden 12'yi vurmuş bir oktu.
Harelerimin önünde tutuşmuş saraydan çıkan gri dumanlar simsiyah gökyüzüne yükseliyordu.
İs kokusu burnuma ulaşıyor neredeyse uzak mesafede olmama rağmen yangının ısısı yüzüme vurup, ısıtıyordu.
Dikenim olan kirpiklerimi zorlukla kırptığımda kesilen nefesimi toparlamak adına dudaklarımın arasından titrek bir nefes soludum. Ağzımdan anın etkisi ile bir itiraz ediş firar etti.
"Hayır."
Şoktan bir anlığına içime kaçan sesimle kendimi mırıldanır bir şekilde buldum.
Yükselen dumanlara bakarak sertçe yutkundum.
Sanırım birkaç saniyeliğine donmuştum. Çünkü bu gerçekten beklemediğim bir manzaraydı.
"Hayır." Transa girer gibi bir kez daha mırıldanarak gerilediğimde aklım birbirine girse de sahibi tam orta yerindeydi.
"Pascal."
Adı dilimden dökülerek yanan gece de volta attı. Kendi sesime bir anlığına acır gibi oldum.
Oysaki kimseye acımadığım gibi kendime de acımazdım ben.
Yalan yok kabul ediyordum. Ben gerçekten acımasız bir kadındım.
Bunun sebebi de kimsenin o hariç bana acımamasıydı.
Üzerime tabiri caizse kaynar su dökülmüş gibi hissettiğimde yangının yanı sıra aklımda olan tek şey; içeri uyuttuğum insanlardı.
Dudaklarım aralandığında geçen 10 saniyeye belki de yüz asır sığdı. Zaman okkalı bir tokat gibi ağır bir şekilde yüzüme çarptı.
Hayalimde canlanan sahneler içeride ki insanlar, Beyaz ve Pascal'ı katlettiğinde canım çok acıdı. Elimi kalbime atarken buldum kendimi.
Saraya şokla bakmaya devam ederken saraydan gelen çıtırtı ve har seslerine arkamdan gelen adım sesleri eklendi.
Bakışlarım saraydan kopup hızlıca arkama gittiğinde bedenimi de hızlıca arkaya doğru döndürdüm.
Nico her şeyden habersiz elinde ki telefonla sırıtarak yürüyorken beni bile fark etmiyor gözüküyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pascal Döngü (+18)
General Fiction"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu. İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım. Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
