Selam✨
Oy verip, yorum yapmayı, tepkilerinizi ortaya koymayı unutmayın.
BÖLÜM ON YEDİ: "KANLI GERDANYA"
Pascal Döngü' nün ağlarına bir örümcek bırakınız.
🕷
🕸
Keyifli Okumalar💕
&&&
Bir örümcek gibi sinsice ardımdan yakalıyor, tutuyor, ağlarını üzerime kusuyor. Kustuğu ağlarını mabedime yerleştirdiği yetmemiş gibi bir de bedenime bulaştırarak, sarıyor.
Her şey değişse bile bu değişmiyor.
Değişmesin, istemiyorum.
Üzerime dökülen su şiddetini korumaya devam ederek yüzüme vuruyor, yüzüme aldığım darbeden dolayı şişen elmacık kemiğimi sızlatıyordu.
Dudaklarımdan kopan bir damla kan, yaradan koparak intihar edip çeneme doğru süzüldüğünde suya karışarak ölümün çürük kırmızı rengini birçok insanın hayallerinin rengine çeviriyordu. Kan suyun berraklığıyla toz pembeye dönüşüyordu.
Oysaki benden akan kanın rengi bile çürüktü, peki su neden çürük kırmızı kanımı başkasının hayallerinin rengi olan toz pembeye dönüştürüyordu.
Gelmesini beklemiyordum.
Onu hiçbir zaman beklemiyordum aslında.
İkimiz bir uçurumun başında bir adam bir kadındık.
Kadın uçurumdan intihar etmişti. O bendim. Adam ise gelmeyeceğini bile bile beklenendi. Adam ise; oydu.
Bu hep böyle olmuştu.
Bekleyen olmamıştım ama bekletilende olmamıştım.
Çünkü Tanrı şahit ki; beni beklemesini asla istememiştim.
Burnumdan titrek bir nefes soluyarak yanıma gelmesinin ve bana verdiği cevabın etkisinden çıkmaya çalıştım.
Dudaklarım akan kanı dışarı daha rahat çıkarmak için benden bağımsız hareketlendiğinde konuşmak için kendimi toparlamaya çalıştım.
Kendime verdiğim saniyeler her zaman üç saniye olurdu.
Üzerime akan su çoktan onuda ıslatmaya başlamıştı. Bunu saçlarından omuzlarıma dökülen damlalardan anlıyordum.
Onu tanımak böyle bir şeydi işte;
Aynı suyun altında ondan dökülen her bir damlayı bilmek.
Kendime verdiğim sürenin sonuna gelirken karnımın üzerinde ki elleri hareket ederek karnıma daireler çizmeye başlayınca saniyeler tökezlemiş ve düşmüş kelimeler içime geri saplanmıştı.
Elliyo bizi, çok şükür Allahım.
Karnımda hareket ederek daireler çizen parmakları yakıcı ve oldukça yavaştı. Uzun zaman sonra kağıt bulmuş bir kalem misaliydi.
Yalpalıyor, titriyor, oldukça yavaş hareket ediyordu.
Dudaklarından çıkarak sıcaklığını kaybetmeden kulaklarıma ve boynuma çarpan nefesi içimi daha da titrettiğinde titreyen sadece içim olmamıştı. Bedenimde soğuktan dolayı titremişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Pascal Döngü (+18)
General Fiction"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu. İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım. Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
