"Cennet ve cehennem birer insan olsaydı," diyerek durdu.
İçimden 'bu insanlar biz olmazdık' diye geçirdim. Çünkü o cehennem olamayacak kadar merhametli, ben cennet olamayacak kadar acımasızdım.
Burnunu burnuma sürterek gülümsediğinde "Cehennem cen...
Bölüme geçmeden önce yıldıza tıklayıp, satır aralarına yorum bırakmayı unutmayınız. Ne kadar oy, yorum o kadar erken bölüm.
Keyifli Okumalar Dilerim❤️
Pascal Döngü'ün ağlarına birer örümcek bırakın 🕷 🕸
BÖLÜM YİRMİ İKİ "AKREP VE YELKOVANIN ÇANLARI"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
|AÇIKLAMA| "Biliyorum bu bölümde olanlar canınızı sıkacak ve bilinmedik çok şey olduğu için aklınız karışık bunu farkındayım fakat sabredip kitabı bırakmayalım. 25. Bölüm sonunda Pascal'ın davranışlarının sebebini öğreneceğiz ve kitabın dönüm noktasına geçiş yapacağız. Sabır, sabır, sabır 😩💪🏻"
&&&
Düşman, yürüdüğü yolda bıraktığı izden belli olurdu. Güç, düşmanın içindeki hırs olarak adlandırılırdı.
Güç tartışılmazdı, güç en ağır darbelerle yaşanırdı.
Bu zamana kadar çok kişiyle savaşmıştım. Tek bir yenilgim bile olmamıştı, yenilmemiştim.
Pascal Ra benim yenilgim değildi, yeminimdi.
Düşmanlarla savaşılırdı, düşmana karşı yenilir ya da galip gelinirdi. Düşmanlar gelip geçerdi.
Ama o hiç geçmemişti. Çünkü o hiç bir zaman düşmanım değildi.
Düşmanınla savaşıp kazandığın galibiyeti yeni bir galibiyetle kapatırdın ya da düşmanına yenilip bir sonraki savaşta kazanır yenilgini unuturdun. Düşmanın izi kalmazdı.
Ama onun izi kalbimde, bedenimde ve ruhumda ağır iz bırakmıştı.
Savaş kapıda değil matem karası yüreğimin sol kıvrımındaydı.
