Chapter 12

9.2K 1.6K 57
                                    


(Unicode)

"နောက်တစ်ခါ တစ်ခြားဟာပို့ပေး" ဆိုတဲ့ He Yan စကားကို ကြားရတာက Yu Baizhou ကို He Yan က ကျေးဇူးတင်တဲ့စကားထက် ပိုစိတ်လှုပ်ရှားစေသည်။

"ကျေးဇူးဘဲ" ဆိုတာက သဘောတူညီချက်တစ်ခုရဲ့ အဆုံးမှာ ပြောတာဖြစ်ပြီး "အခြားတစ်ခု ပို့ပေး" ဆိုတာက ဆက်လက်လုပ်ဆောင်ဖို့ အားပေးမှုဖြစ်သည်။

Yu Baizhou က He Yan ကို နေ့တိုင်း လက်ဆောင် ပို့နိုင်သမျှ  ငရဲတွင်းထဲကျခြင်းကနေ တစ်လှမ်းဝေးလာတာကို သိသည်။

ဟားဟားဟား သူတော့ ပျော်လွန်းလို့ ရူးတော့မှာဘဲ!

နှစ်ယောက်လုံးက ပြတင်းပေါက်နားမှာ တစ်ဆယ်စင်တီီမီတာလောက်ဘဲကွာပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင် ဖြစ်နေကြသည်။ နွေးထွေးတဲ့ ညနေဆည်းဆာရောင်ခြည်က Yu Baizhou ရဲ့ပန်းရောင်ဖျော့ဖျော့ ပါးပြင်ပေါ်နဲ့ နဖူးပြင်ပေါ်ကျနေပြီး သူ့မျက်တောင်ထူထူပေါ် လိမ္မော်ရောင်တောက်ပနေစေသည်။ ကျရောက်နေတဲ့ နေရောင်က သူ့တစ်ကိုယ်လုံးကို သက်တောင့်သက်သာရပြီး နွေးထွေးစေတဲ့ ခံစားချက်ကို ပေါ်လွင်စေသည်။

He Yan သူ့ရှေ့က ပျော်ရွှင်နေတဲ့ မျက်နှာကို ငုံ့ကြည့်လိုက်ပြီး တွေးလိုက်မိသည်။
"အဲ့ဒါက သူ့ကို ဒီလောက်တောင် ပျော်စေတာလား"

သူ့စိတ်ထဲမှာ ပြုံးလိုက်မိသည်။ ဘယ်လိုတောင် ရိုးရှင်းတဲ့သူလဲ။

ဘတ်စ်ကားက He Yan ဆင်းမယ့် မှတ်တိုင်ကို ရောက်လာသည်။ He Yan မထွက်ခင်မှာ Yu Baizhou က စနှုတ်ဆက်သည်။

He Yan က "အင်း" ဟု ပြန်ဖြေလိုက်သည်။

Yu Baizhou က ဒီရိုးရိုးရှင်းရှင်းအပြုအမူသည် သူတို့နှစ်ဦးကြား ညီအစ်ကိုလိုဆက်ဆံရေးကို တိုးတက်စေကြောင်းပြသည့် လက္ခဏာဟု ခံစားရသည်။

အစကတည်းက He Yan လျစ်လျူရှူသည်ကို ခံခဲ့ရပြီး ထမင်းအတူစားဖို့ ခေါ်စဉ်ကလည်း အထားခံခဲ့ရသည်။ ထို့နောက်တော့ He Yan ဆီ စတော်ဘယ်ရီခရင်မ်ပေါင်မုန့်ပို့ခြင်းကို ခွင့်ပြုခံရပြီး ယခုတွင် သူ He Yan ကို သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်လို စကားပြောနိုင်ပြီဖြစ်သည်။ ဒီလို တစ်ဆင့်ချင်း တစ်ဆင့်ချင်းဖြင့် နောက်ဆုံးပန်းတိုင်သို့ ရောက်သွားသည့်ခံစားချက်က အတော်ကောင်းသည်!

Transmigrated into a School Idol and Forced to Do Business Where stories live. Discover now