Nim odejdę, pokochaj mnie|New Adult

16. Nawet jeśli wczoraj było złe.

Każdemu życzę takiego ojca, jak Trevor Ceed

PINK

Zbieram pustą tacę, a w międzyczasie myję stoliki. Restauracja JEST PRAWIE OGARNIĘTA. Została mi tylko podłoga, sala do pole dance i strefa Vip Room -część klubu nocnego, do której prowadzą kręte schody.

Wyciskam wodę z mopa i przejeżdżam nim po jasnych panelach, kierując rączkę pod stoliki. Prostuję się i zderzam się z Trevorem. Twarda klatka piersiowa obija się o moja, męskie dłonie chwytają za moje nadgarstki i za część rączki od mopa.

- Możemy pogadać?

Nie odzywam się, próbuję oderwać jego ręce, by móc w spokoju dalej sprzątać. Jest nieugięty.

- Mel...

Wytykam w jego stronę palec.

- Jak mogłeś mi nie wspomnieć o tym, że masz dziecko? SĄDZIŁAM, ŻE SIĘ PRZYJAZNIMY.

-Bo tak jest. Ale nie mogłem wyskoczyć z tym tak jak Filip z Konopi. Poza tym, czy to coś by zmieniło?

-Tak. Może nie wypadłabym aż tak fatalnie przy pierwszym zapoznaniu się z twoją córką wiedząc, że nią jest.

- Poszło ci doskonale. Naprawdę Jasmine jest tobą oczarowana.

- Znamy się tyle lat, a pracuję u ciebie już pół roku.

- Ale kontakt nam się urwał od momentu, kiedy to były kapitan drużyny hokeja wyleciał z miasta. Potem zjawiłaś się w Atlancie, w miejscu, którego jestem właścicielem. Docierałem do ciebie powoli, bo na początku byłaś dosyć oporna do jakikolwiek rozmów i ja to rozumiałem. Nie naciskałem na ciebie. Choć wiele razy chciałem spytać, dlaczego tak pełna optymizmu i radości dziewczyna stała się taka wyblakła. Trudno było mi cokolwiek odczytać, bo twoja mimika twarzy była bez wyrazu. Ty byłaś taka zamknięta. Jakby...- zaciska wargi w wąską linię jakby się wahał.

- Hej, co mnie nie zabije, to wzmocni -odpieram i tym samym daję znak by kontynuował.

- Nie było w tobie niczego. No może oprócz agresji. Czasem cieszyłem się, że dostawało się porcelanie, a nie mi.

-To były tylko dwa talerze.

Posyła mi swój uśmiech.

-Jasmine zajmowała się moja narzeczona, a kiedy ona nie mogła to opiekunka. Radziliśmy sobie. Poza tym każdy z nas ma własne życie. Każdy jest zaganiany. Ta informacja niczego by nie zmieniła, ale oczywiście na ślub czuj się zaproszona w pierwszej kolejności.

-Cóż za zaszczyt mnie kopnął.

Szef marszczy brwi i wzdycha. Próbuję uwolnić mopa, ale on trzyma mocno za niego. Szarpię wiec go w swoją stronę, a wtedy on ciągnie w swoją, wskutek czego lecę do przodu. Moje szpilki ślizgają się po mokrej podłodze. Kładzie swoją dłoń poniżej mojego krzyża i przyciąga do siebie, a ja zawisam w pozycji podobnej do plié.

- Tatusiu, co robicie?

- Pilnuję, żeby nasza Pinky Pie nie zrobiła sobie krzywdy.

- Mamusia jak umyje podłogę to mówi; żebym nie chodziła po niej, bo jest mokro i mogę się przewrócić. Nie wiedziałaś o tym Pinky Pie?

- Zapomniałam. Twój tata przyszedł mi z pomocą.

- Aha, a czy mój tata wspominał o tym, że...

Trevor puszcza mnie i podbiega do córki. Nachyla się nad nią i coś szepcze jej do ucha. Dziewczynka rodzi zdziwioną minę, potem wygina usta w podkówkę, ale szef ponownie coś mówi i głaszcze ją po bujnych blond loczkach. W końcu mała zasłania usta i wykonuje ruch ręką, aby Ceed się pochylił. Tym razem to ona coś mu szepcze do ucha. Szef wydaje się zdumiony. Ale kiwa głową, co wywołuje pisk radości.