İSTANBUL YOLCUSU

"Cennetten bir melekti benim için"

Resmen tanımadığım bir insanla yakınlaşmıştım.Ben onun nasıl Deniz olmadığını anlayamam? Delirmek üzereyim.

Peki ya sahi bu yabancı kişi yanımdaysa Deniz nerede? İnanmıyorum Deniz şuan nerede? Tam olarak kafayı yedim.

Bu kız tuvalete gitmemişmiydi? Ya da bana yalanmı söyledi.Eğer yalan söylediyse şuan nerede ve kiminle?

Sakin olup ilk düşündüğüm gibi kızlar tuvaletine doğru yöneldim.Kapıyı tıkladım birkaç kez.Herhangi bir cevap yoktu.Ardı ardına milyonlarca defa kapıya tıkladım.Tek bir ses yok.İçeriye "Deniz,Deniz" diye seslendim,yine hiç bir tepki yok.

"Aman tanrım,delireceğim"
"Böyle yalancı bir kızı nasıl sevebildim?"
"Ben kimdim? İnsanlara çabuk güvenip seven mi ? Yoksa gerizekalının tekimi"

Şuan tek bildiğim,ihanete uğruyor olmam.Bugün için planlarım suya düşmüştü.Bugün Deniz'le en güzel günümüz olacaktı.Ama herşey tepetaklak oldu.Hiç planımda olmayan şeyler yaşanıyordu.Hayat bana tamamen sol tarafından bakıyordu.

"Şuan Deniz'in nerede olduğunumu araştırmalıydım? Yoksa o aptal kızın kim olduğunumu?"

"Deniz bana yalan mı söylemişti?"
"Evet aptal kafam sok şunu artık bi kız tarafından ekilip ihanete uğradın"

Kendimi çok kötü hissediyordum.Tam anlamıyla berbattım.Tek istediğim eve gidip uyumaktı.Herşeyden umudu kestim aşktan,sevgiden,güvenden herşeyden.Anladım ki dünyada bu kavramlar yok.

Ya ben Deniz'e çok güvenmiştim,çok sevmiştim onu.Onun her hali benim ona aşık olmama yetiyordu.Deniz'le güzel hayaller kurmuştum.Ucu bucağı olmayan hayaller.Sizin ummadığınız,bunla ölsem birlikte olmam dediğiniz biri oldumu hiç? Yada her gece rüyanıza giren.Her hayalinizi süsleyen biri oldu mu hiç.Gökyüzüne bakınca onun gözlerini,Ders dinlerken onun o güzel,masum suratı aklınıza geliyormuydu.Deniz benim için herşeydi.Onsuz yapamazdım.O beni karanlık bir cehennemden kurtardı.O olmasaydı,O gelip beni kurtarmasaydı ben o karanlık cehennemde bir başıma, en dip köşesinde ölecektim,hiç bir şey yaşayamadan.Resmen benim hayatımı yeniden başlattı.Yeniden doğurdu beni.Hayata bakış açım değişti.Adeta benim için bir melekti o.Cennetten gelen bir melek.

Bu gece içecektim.Kararlıydım.Deniz benim içmemi sevmezdi hiç.İstemezdi,kızardı herzaman.Ama şimdi Deniz yoktu.Ben yapayanlızdım.Tekrardan o karanlık cehennemime dönmüştüm.Deniz'siz bir hiçtim.Sürekli içen,kumarbaz,herşeyi para üzerine kuran biriydim ben.İşte ben buydum.Bütün günlerim böyle şeylerle geçiyordu.Gereksiz,saçma sapan şeylerle.

Bir gün güneş daha parlak doğdu benim için.Gözlerimi açamıyordum parıltısından.Elini uzattı bana."Gel" dedi,kurtul o karanlığından.Düşünmüştüm bir süre.Ve o ele elimi uzattım.O parıltılı güneş bana hayatı sevdirdi.Yaşamayı öğretti.Herşeyi engüzel biçiminde yaşattı.Kötü alışkanlıklardan uzak,pozitifliğe yakın bir hayat.Ama şimdi sönmüştü güneşin parıltıları.Gözlerimi kamaştıran parıltıları yoktu artık.Rahatça gözlerimi açabiliyordum,karanlığımda.Umut bitmişti benim için,sevgi bitmişti,güven bitmişti.O güneş gitmişti artık.Arkasına bakmadan,elveda demeden.