İSTANBUL YOLCUSU

SENİ ÇOK SEVİYORUM EMRE

Bu şehirdeki daha ilk yılımdı.Ve önümde daha 3 yıl vardı.O kadar sene nasıl geçicekti.Bu yıl bile nasıl uzun bir süre gibi geldi.Çok sıkılmıştım.Herşeyden,Herkesten.Ama Emre için o kadar sene bekleyebilirdim.Elbette bir gün benim olucaksın.Seni çok seviyorum Emreeee.Lütfen gör beni gel birlikte olalım.Gel benim ol.Sensiz yaşayamam.Kısa sürede herşeyim oldun.Herşeyiiimsiiin.Lütfen beni anla.Gel birbirimizin olalım.Sen benim ulaşılmaz mutluluğum oldun uzun süre.Ama seni sevmekten asla yılmadım.Seni çok ama çok seviyorum.Sen benim ol dünyalar benim olucak. Vee gönder.Tamamdır.Lütfen Emre gör şu mesajımı cevap ver bana.Elimde telefon gözlerimi sımsıkı kapattım.Yalvarmaya başladım bir kaç dakika.Tabi o sırada mesaj gelmiş hiç farkında değilim.

1 yeni ileti
Kimden:Emreeee

Aç.

"Yarın sabah okulun altındaki yere gel"

Bi saniye tamam cevap verdi iyi güzel ama bu cevapta nedir.Benim beklediğim : bende seni çok seviyorum neden olmasınki birlikteyken mutlu olıcaz gibi şeyler bekliyodum.Odunsu yaratık.Ne beklersin ki.Odun falan ama seviyorum hemde çok.Acaba neden çağırdı ki.Dalgamı geçicek yine.Ama dalga geçicek olsa mesajıma dalgalı bir şekilde cevap verirdi.Bu mesajında çok ciddiydi.

O gün çok çabuk uyumuştum.Zaten Emre'nin bana cevap verdiğinde saat 01.34'tü.Elimde telefon ,uyuya kalmışım.

Sabah yine aynı saatte kalktım.Giyindim.Giyindim ama herzaman ki gibi giyinmedim.Bu sefer farklıydı.Saçlarımı düzleştirdim,eye liner sürdüm,çok yoğun bir rimel,kırmızı ruj,uzun botlar,ve çok daha kısa bir etek.

Anahtarımı, telefonumu aldım.Hızlıca kapıyı çarpıp evden çıktım.Hızlı hızlı sanki biraz koşarak okula doğru yürüdüm.Okulun bahçesine geldiğimde yürüyüşümü yavaşlattım ve kıvıra kıvıra yürüdüm.Okula girince hemen alt kattaki yere -Emre'yle ilk karşılaştığımız yere- gittim.Kapı kapalıydı.Hiç ses yoktu.Yavaşça kapıya doğru gittim.Bence Emre gelmedi diye düşündü içinden.Ama bakmaya değer.Kapıyı yavaşca açtı, içeri girdi.İçeride çok bişey yoktu bir kanepe,bir de bir kaç parça demir vardı.Çok küçük bir odaydı zaten.

Kapıyı açtığında içerisi karanlıktı.Hiç bir şekilde bir şey görünmüyordu.Aklına okula geldiği ilk gün geldi.O günde burası böyle çok karanlıktı.Tabi ya buranın ışığı yok,hep karanlık.İçeri girdim tam kapıyı kapatmak için arkama döndüğümde.Başka birinin eliyle gözlerim kapatıldı.Ve diğer eliyle belimi tutuyordu.Yavaş yavaş kendine çekiyordu beni.Ne oluyordu,Ne oluyoor.

ETENŞIN PİLİĞĞZZZZ DIT DIT DIIIT

DİĞER BÖLÜMÜ BEKLEYİN EN KISA SÜREDE GELİCEK ^^

BU BÖLÜMÜ ÇOK SEVDİM UMARIM SİZDE SEVMİŞSİNİZDİR :D

OYLAYIP YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN.SATIR(CÜMLE) YORUMLARINIZI DA BEKLİYORUM.

HEPİNİZİN BAYRAMI ŞİMDİDEN MÜBAREK OLSUN :))