Zatrzymał się. Czy sobie przypomniał? Racja, czemu wogóle przestał? Może gdyby tak się do niego zwrócił przypomniałby sobie wszystko?
- przepraszam, chyba się pomyliłem- Pokręcił głową, ale zatrzymał się wzrokiem na kościach policzkowych trochę dłużej
- nie wiem czemu przestałem...- spojrzał na jezdnię
- czemu mnie tak nazywałeś, nie rozumiem
- musisz sam sobie przypomnieć sun, tego nie da się opisać lepiej niż opisałem to w tedy... jeśli chcesz jutro po południu możemy się spotkać, spróbujemy znaleść ci nową pracę
- nie potrzebuje pracować Lou, mam wystarczająco pieniędzy
- jesteś pewien?- potaknął, ale nie byłem zbyt przekonany - dobrze, proszę zjedz kolacje i połóż się spać, widzę, że jesteś wyczerpany... - spojrzał w jego zielone oczy, były hipnotyzujące
- nawet jeśli nic sobie nie przypomnę Lou, chce spróbować- zagryzł środek policzka, widział jak się stresuje- chyba, że myślisz co innego...
- myśle tak samo
Brunet wysiadł z auta, wiec Louis zrobił to samo. Podszedł do bagażnika i wyjął swoją torbę; postawił ją na ziemie. Loczek przytulił się do niego od tyłu.
- ...strasznie boli mnie głowa - powiedział cicho- chyba nie uda mi się wrócić autem
- chcesz... zostać u mnie?- delikatnie położył ręce na rękach Styles'a; powoli przesuwał je ku sobie, tak bardzo za czymś takim tęskniłem, za jego dotykiem; czułością
- mógłbym?
- oczywiście, że tak chodź- złączył dłonie i zaprowadził go za sobą, do mieszkania.
Czy może robimy to za szybko? A jeśli Harry nie będzie czuł do mnie tego co wcześniej? Chciałbym znać odpowiedzi na te pytania, ale było ich zdecydowanie za dużo. Za dużo pytań, za mało odpowiedzi.
- zrobimy kolacje... ale odrazu mowie, ze nie za dobrze gotuje- obronił się
- mogę ja coś zrobić i przy okazji się nauczysz
- mhm niech będzie
- masz paluszki rybne, ogórka i pomidora?
- chyba tak, w zamrażalce są paluszki, a ogórek i pomidor... nie nie mam- sprawdził w lodówce, ale jedyne warzywa które mieli to takie gotowe azjatyckie mieszanki w zamrażalce.
- a gdzieś blisko sklep?- Harry usiadł na kuchennym blacie
- tak jest jeden, a co zamierzasz hmmm?- uśmiechnął się do niego
- znam przepis na pyszne kanapki
Tym razem się zaśmiał, Harry czasem jest nie możliwy. Chłopak spojrzał na Louis'a i tez zaczął się śmiać.
- no co, serio są dobre
- nie umiem nic kroić- zamknął lodówkę i stanął przy nim
YOU ARE READING
Always Remember That
Fanfiction- fortepian- Louis zmienił temat - hm? - chciałbyś spróbować zagrać?- oboje spojrzeli na instrument - nie umiem- zagryzł policzek od środka Louis wstał z krzesła i wystawił rękę w stronę bruneta. Harry złączył ich ręce i poszedł za szatynem. Wsz...
