4 gün sonra ;
Antalyadan döneli 4 gün oluyordu ve ven bu 4 günün çoğu zamanını Çınarla getirmiştim. Çınar aslında çok eğlenceli bir çocuk. İnsanın içini ısıtan bir gülüşü var.
*ona aşık oldun demi kız ajsksös*
Yok be. Ne aşkı mk.
*hadi lan ordan *
Belki birazcık ama accıcık. Çok azcıcık. Mini minnacık.
*kabul ettirdim ya o bile yeter sjsj*
Çok piçsin ama boşver sksleksk.
"Yağmur , Senininkiler geldi" dedi abim kafasını kapının aralığından uzatarak.
"Tamam" dedim ve abimle aşağıya indik tabi ben telefonumla uğraşıyorum. Bizimkileri koltuklara kurulmuş olarak buldum. Telefona daha çık odaklandım ve tekli koltuklardan birine oturdum.
"Bu gün bişeyler yapalım dedik siyah" dedi dodo. Telefondan balışlarımı çekmedim.
"Çınarla buluşucaz" dedim
"Zaten anltalyadan döndüğümüzden beri onunlasın yağmur" dedi emre.
"Olabilir" dedim , henüz hiçbiriyle göz teması kurmamıştım ve hala telefonumla ilgileniyordum.
"Bizede biraz zaman ayır" dedi Mert.
"Ama Çınarla buluşucaz" dedim. Elimden telefonun çekilmesiyle altıma sıçıyodum.
"Yeter !!!" Diye bağırdı Can tüm gücüyle. Vallahi ne yalan söyliyim altıma sıçıyordum korkudan. Koltuğa sindim.
"Lan 4 gündür o çocuklasın" diye bağırdı emre.
"Bizimle görüşmedin lan 4 gün" diye bağırdı dodo da.
"Abi biz senin için taşındık şu şehire" diye bağırdı mertte.
"B-ben..." konuşamıyordum bile.
"Sen ne ???!?! " diye bağırdı Dodo tekrar. Gözlerim doluyordu . ah hayır. Hemen merdivenlere koştum ve odama çıktım. Odama girdim ve yatağa yatıp yastığa sarıldım. Hıçkırarak ağlamaya başladım. Onlar haklıydı. 4 gündür sadece çınar vardı. Onları bir kere aramamıştım bile. Ama onlar benim için bu şehire gelmişlerdi. Hatta benim için okuluma gelmişlerdi. Kapının açılma sesiyle yüzümü yastığa gömdüm.
"Ahh , hadi ama sen ağlamazsın"
"Bende insanım , ve bir kalbim var." Dedim başımı yastıktan çekip onlara bakarken.
"Biraz fazla bağırdık" dedi dodo. Alay edercesine güldüm.
"Biraz mı ??" Dedim. Canın gözleri kızarmıştı. Ahh hadi ama onun ağlamasına dayanamadığımı biliyor.
"Can , ağlama." Dedim dişlerimin arasından. Elleriyle gözlerini ovaladı ama bu daha çok kızarmasına neden oldu.
"Buraya gel başımın belası" dedim ve yatağımda bağdaş kurdum. Can hemen yanıma geldi ve kollarını bana doladı. Elimle onlara çıkmalarını işaret ettim. Ama onlar çıkmak yerine can gibi yatağa çıktılar ve bana sarıldılar.
"Çok piçsiniz."
"Eee kimin kardeşiyiz" dedi Emre.
"Evet. Benim kardeşimsiniz"
