Stapelgek op Matthy

Deel 71⚡️🤍

Ik draai mijn hoofd om en zie Britt daar staan. Oh god dit is top, nu moet ze het wel met hem er over hebben. "Oh Britt, sorry ik wist niet dat je daar stond." zegt Milo awkward. "Uhm, nee kon je niet weten, ik kwam toch even wat te drinken halen." zegt ze snel en loopt naar de keuken. Ik sta ook op en loop naar Milo en ga door mijn hurken voor hem zitten. Hij (en de rest van de jongens) kijkt me vragend aan. "Ik mag je dit niet vertellen." fluister ik en leg mijn handen op zijn armen. "En ik ga het ook niet zeggen, maar ik ga je wel dit zeggen, ga naar de keuken en praat met haar."

"En waarom zou ik dat doen? Ze heeft me afgewezen." zegt ie. "Nu ga ik het toch zeggen, ze heeft je niet afgewezen, ze weet het zelf ook niet, ga naar de keuken en praat met haar. Ik heb haar ook al gezegd dat ze met je moet praten maar ze durft niet." "Ze heeft het jou verteld?" "Ja duh, ze is mijn beste vriendin ze vertelt me alles." zeg ik. "Maar ga nou naar d'r toe voordat ze weer naar boven is gevlucht." zeg ik en sta op van mijn hurken en trek hem daarna ook omhoog en duw hem richting de keuken. "Wat moet ik zeggen?" "Weet ik veel verzin iets." zeg ik en geef hem nog een duw. Natuurlijk komt Britt dan net langs gelopen en loopt hij tegen haar aan.

Hij vangt zichzelf op en pakt haar armen vast zodat zij ook niet valt. Ik draai me om en ga weer naast Matthy op de bank zitten. "Kunnen we even praten?" vraagt Milo aan Britt. Ze knikt onzeker maar ze lopen toch samen terug naar de keuken. "Maar heeft ze het gister verteld toen we uit elkaar gingen?" vraagt Raoul. Ik knik. "Dat was de grote reden dat ze even met z'n tweeën wilde zijn." "Maar ik heb ook niets aan Milo gemerkt, hij deed totaal niet anders." zegt Matthy. "Nee ik ook niet." zegt Koen. "Dat vond ik ook al zo raar." zeg ik. Ik wil zooo graag mee luisteren, maar ik weet dat ik het ook niet leuk zou vinden als dat bij mij gedaan word. Dus ik doe het maar niet.

"Maar wat vind zij van hem dan? Want ik snap er nu echt niets meer van." vraagt Robbie. Ik haal mijn schouders op. "Dat weet ik niet, maar zij ook niet dus het is lastig. Maar ik denk dat ze hem leuk vind maar dat ze het niet durft toe tegeven of zo. Waarom geen idee, maar ik denk echt dat dat het is." zeg ik. "Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren." zegt Koen maar richt toch zijn blik weer op de tv, want again zitten ze tyfus voetbal te kijken. "Ik kan hier echt niet naar kijken." zeg ik en sta op. "Dus je gaat ergens anders zitten?" vraagt Matthy. "Nee maar ik ga even mijn boek halen." lach ik en loop naar boven. Ik pak mijn boek en airpods dan loop ik weer naar beneden.

Precies dan komt Britt ook naar boven gelopen. "Hoe ging het?" vraag ik voordat ik verder loop. "Ja weet niet." zegt ze maar loopt door. Juist. Dan niet. Dus ik loop toch maar door en ga weer op de bank zitten. "Hoe ging het?" vraag ik Milo. "Ja ik weet het niet." "Jezus, Britt zei dat ook al. Hier heb ik dus helemaal niets aan." zeg ik en gooi mijn handen in de lucht. Als ik mijn armen weer laat vallen laat ik er 1 om Matthy's nek vallen. "Maar echt, hier hebben we niets aan." zegt Matthy en legt zijn arm achter mijn rug en zijn hand op mijn middel. "Ja sorry, ik kan er niets mooiers van maken." zegt Milo. "Nee dat snap ik, maar dat betekent niet dat het niet jammer is."

Ik haal mijn arm toch weer van Matthy's nek en doe mijn boek open. "Vertel me maar wanneer je meer weet." zeg ik, Milo lacht. Ik begin met lezen, net als ik begin word er gescoord dus springen alle jongens van de bank, inclusief Matthy dus zijn arm trekt ie achter mijn rug vandaan. "Jezus, gaan jullie dat telkens doen als er gescoord word?" vraag ik. "Tja Prinsesje, dat is zeker wat we gaan doen als er gescoord word." zegt Milo. "Maar zo kan ik toch niet lezen jongens?" "Dan moet je gewoon mee kijken." zegt Matthy. Ik kijk hem aan, "Schat, ik doe niet aan voetbal kijken." zeg ik. "Ja maar kom op het is gewoon leuk." zegt ie. Ik zucht. "Oke oke, deze wedstijd nog." zeg ik.

We zijn de wedstrijd aan het kijken en dan krijg ik ineens enorme buikkrampen. Verdomme kut ongesteldheid. Ik doe mijn ogen dicht en leg mijn armen over mijn buik. Ik leg mijn hoofd op Matthy's schouder en trek mijn benen op. "Wie wilt er nog meer drinken?" vraagt Matthy en staat op. Ik doe gelijk mijn benen weer naar beneden. De jongens zeggen dat ze niet hoeven dan richt Matthy zich op mij. "Wil jij iets?" "Hm doe maar sinas." zeg ik. "Gaat het?" "Ja fine." zeg ik maar krimp toch weer wat in een. "Zeker weten?" ik knik. Dan loopt ie naar de keuken. "Weet je heel zeker dat het gaat, Tess?" vraagt Raoul. "Ja gaat wel, heb wat buikpijn maar gaat zo wel weer over." zeg ik, niets gelogen. Vaak gaat het zo weer over.