Stapelgek op Matthy

Deel 68⚡️🤍

Ik parkeer de bus op weer dezelfde parkeerplaats en we lopen het centrum in. "Waar willen we heen?" "Ik wil nieuwe schoenen!" zeg ik als ik een schoenen outlet zie. "Dan gaan we daar even kijken." lacht Britt. We lopen met z'n alle naar binnen en ik zie de Puma afdelling. Ik heb eigenlijk alleen maar Puma's. "Oh gaat ze weer hoor, Pumatje." zegt Britt en volgt me. Ik lach. "Sorry hoor, ik houd nou eenmaal van Puma." zeg ik en loop richting mijn maat. "Oh mijn god kijk!" zeg ik en houd een paar schoenen op. "Nee! Dat zijn die leuke!" roept Britt en loopt naar me toe. Het zijn witte Puma's met een blauw-groene onderrand. "Deze neem ik." zeg ik en ga op een stoel zitten om ze te passen.

Ik trek mijn zwarte Puma's uit en de witte aan. "Ze zitten zo goed." zeg ik en sta op om een rondje te lopen. "Oh schat die zijn leuk." zegt Matthy. "Weet ik." lach ik. "Jezus ik zal je nog een keer een compliment geven." ik lach en loop naar hem toe. Ik geef hem snel een kus. "Sorry." "Nee en nu zo gaan doen, dacht het niet." zegt ie en stapt van me weg. "Oh, bitch." zeg ik en loop terug naar de stoel. "Ja zal ik ze meenemen?" vraag ik aan Britt. "Hoeveel kosten ze?" "Uhm," zeg ik en kijk op het prijskaartje. "€40." lees ik voor. "Nou ja duh, meenemen met die hap." zegt ze. Dan verschijnt Milo achter haar en laat haar schrikken. "Boe." zegt ie. Ze gilt en krijgt boze blikken van de medewerkers. "Kutjoch." zegt ze en slaat zijn borst.

Ik kijk naar ze, als dit niets gaat worden weet ik het ook niet meer. "Ik neem ze mee." zeg ik en stop ze terug in de doos. We lopen nog de winkel door om te kijken of er nog andere leuke schoenen zijn maar vinden niets. We lopen naar de kassa en ik betaal mijn schoenen. "Nu eerst maar een ijsje?" vraag ik de jongens. "Dat vind ik een zeer goed idee." zegt Milo. Iedereen stemt in en we lopen naar het ijswinkeltje een stukje verder op. We bestellen allemaal een ijsje en ik betaal. "Dank je wel mam." zegt Koen. "Ieuw, wil je dat alsjeblieft niet zeggen." zeg ik. "Ja nee ik zei het en toen dacht ik, nee dat moeten we niet doen." lacht ie. "Zolang je het dan maar niet weer doet is het oke." zeg ik en lik aan mijn ijsje.

"Hey mogen Tess en ik even op ons zelf door de stad lopen?" vraagt Britt op eens. "Oh ja tuurlijk, ik snap wel dat jullie even met z'n tweeën iets willen doen na een week met alleen maar jongens opgescheept te zitten." zegt Raoul. "Als jullie dat allemaal niet erg vinden." zegt ze nog een keer. "Nee tuurlijk is dat niet erg. Ga er lekker met z'n tweeën op uit." zegt Milo. "Thanks, hoe laat zullen we weer afspreken dan?" vraagt ze. "Het is nu kwart voor 2, zullen we rond 5 uur weer bij de auto afspreken?" stelt Matthy voor. Ze knikt. Ik geef Matthy nog een kus. "Oke tot zo dan, veel plezier." zegt ie en kust me terug. Dan pakt Britt mijn arm en we lopen samen weg.

"Hoe zo ineens dat we samen wat moeten gaan doen?" vraag ik als we een stukje van de jongens zijn. "Had je daar geen zin in dan? Dan had je dat moeten zeggen." "Het is niet dat ik er geen zin in heb, maar hoe zo ineens?" "Ik uh moet je wat vertellen." "Oh god. Wat is er gebeurt?" "Uhm ik weet niet hoe ik dit moet zeggen." zegt ze. "Wat? Dude you're scaring me." zeg ik we lopen door het centrum niemand die ons verstaat dus ik weet niet waarom ze zo bang is om het me te vertellen. "Dude zeg gewoon." zeg ik en pak haar hand zodat ze stil komt te staan en me aan kijkt. "Milo zoende me." zegt ze dan. Mijn hart maakt een sprongetje, mijn gedachtes overal. Wat moet ik zeggen. Ik hap naar adem. "Mijn god!" zeg ik, ze kijkt onzeker.

"Mijn god?" probeer ik. "Ik weet het niet." zegt ze dan. "Maar hoe, wanneer wat vond je er van?" "Vanmorgen in de dierentuin, toen we alleen waren. We waren gewoon aan het praten en we stonden een foto te maken van de dieren en hij loopt ineens naar me toe, pakt mijn gezicht en zoent me. Ik weet niet wat ik er van vond." "Je vind hem leuk toch?" "Weet ik dus niet. Misschien." "Wat deed je?" "Ik duwde hem weg." zegt ze heel onzeker. "Wat deed hij toen?" "Hij zei sorry en liep verder. Toen hebben we het er niet over gehad en ineens deed ie weer normaal tegen me." zegt ze. "Britt!" "I knoww!" zegt ze. "Ik weet het niet man." "Je moet het met hem er over hebben." "Zolang hij er niet over begint zeg ik niets." "Dude zo kan je niet wezen."