Stapelgek op Matthy

Deel 78⚡️🤍

Een kwartier later komt Matthy weer de woonkamer in. "Zo klaar voor vandaag." zegt ie en komt naast me op de bank zitten. Heb ik zo lang gedouched? "Hoe laat wil je weg schat?" vraagt ie. Daar krijgt ie een 'awh' van Jamie voor. Ik lach en schud mijn hoofd. "Jah het is ander half uur rijden ongeveer, zullen we rond 4 uur weg gaan? Kan jij misschien ook blijven eten als je wilt?" zeg ik. "Dan zijn we rond half 6 bij je ouders." rekent Matthy. "Ouders?" vraagt Jamie. "Ja ik ga het weekend naar mijn ouders en Matthy stelde voor me te brengen." zeg ik. "Zo zo de ouders ontmoeten." zegt Jamie. "Zo heel bijzonder zijn mijn ouders niet hoor." lach ik. 

"Nou ik heb gehoord dat je ouders zeer bijzonder zijn, maar niet op de goede manier." zegt Rob. "Maak me nou niet nog zenuwachtiger." zegt Matthy. Ik kijk hem aan. "Ben je zenuwachtig om mijn ouders te ontmoeten? Ik kan ook gewoon met de trein gaan." zeg ik. Matthy lacht. "Nee joh ik maak een grapje, ik vind het alleen maar leuk om je ouders te ontmoeten." zegt ie. "Ach je liet dat arme kind schrikken." zegt Robbie. "Ik ben geen kind en ik schrok niet, ik vond het gewoon zielig." zeg ik en vouw mijn armen over eklaar. Matthy lacht en legt zijn arm om me heen. "Sorry schatje." zegt ie en geeft me een kus op mijn wang.

"Slotta komt woensdag hierheen?" vraagt Matthy die zijn telefoon gepakt heeft en door zijn appjes leest. Ik kijk naar hem. "Oh ja dat wilde ik nog zeggen. Frank had me gedmt dat hij me meost goedkeuren voor je dus ik had gezegd ik woensdag hier ben dus hij komt langs." "Ben je woensdag hier?" vraagt Matthy. "Had ik dat ook nog niet gezegd? Raoul en Milo gaan dinsdag voor me koken, dus ik heb besloten dat ik daarna hier blijf slapen. Als dat kan natuu-" zeg ik. "Oh ja tuurlijk kan dat ik wist het alleen niet." zegt Matthy. "Oke sorry ik dacht dat ik het gezegd had, sorry." zeg ik. "Hoef je geen sorry voor te zeggen." zegt ie. "Sorry." zeg ik. "Stop daar nou mee." lacht Matthy. "Right ik stop." lach ik. 

We kijken met z'n vieren nog wat tv totdat Matthy en ik weg moeten. "Goed heb je alles?" vraagt Matthy terwijl ik mijn koffer in de kofferbak van zijn auto leg. "Ja ik denk het en anders komt het wel." zeg ik. "Als jij het zegt." zegt ie. "Dank je schat, dat je me even wilt brengen." zeg ik en duw de achterklep dicht. Matthy staat achter me en ik draai me om. "Geen probleem ik vind rijden toch leuk." lacht ie. "Oh mij niet dus." zeg ik. "Nu leg je woorden in mijn mond, want je weet dat ik je heel leuk vind." zegt ie, ik lach. "Vind je me leuk? Wat de fack ik weet niet of mijn vriend dat leuk gaat vinden." zeg ik. "Dan gaat ie dit al helemaal niet leuk vinden." zegt ie en neemt een stap naar voren en legt een van zijn handen op mijn wang en leunt naar voor.

Hij zoent me en ik zoen hem terug, dan leun ik tegen de auto aan. Ik bedenk dan dat we buiten zijn en fans weten dat ze hier wonen dus ik trek terug en lach naar hem. "Niet hier." zeg ik. "Want?" zegt ie en geeft me een knipoog. "We staan buiten." "Alleen maar leuk toch." "We staan op jullie oprit, kinderen weten waar jullie wonen en je weet nooit wanneer en of ze hier staan." zeg ik en stap weg van hem. "Juist. Sorry." zegt ie en speelt met zijn haar. Ik lach. "Geeft niet, laten we gaan." zeg ik. Hij knikt en loopt naar de bestuurderskant terwijl ik instap in de bijrijderskant. Na ongeveer een uur en 45 minuten komen we aan bij mij thuis. "En dan is dit waar ik voor een gedeelte opgegroeid ben." zeg ik als we uit de auto stappen.

"Gedeelte?" "Ja ik ben één keer verhuist." zeg ik. Ik zie dat Matthy naar boven kijkt. "Dat is mijn kamer." zeg ik en wijs naar het ronde raampje, aan de zijkant van het huis, waar hij al naar stond te kijken. "Wat schattig." zegt ie. Ik lach. "Was een leuk kamertje, beetje klein maar werke prima for the time being." zeg ik en begin te lopen naar de poort. De voordeur word nooit gebruikt. We lopen de tuin in, langs de woonkamer naar de keuken waar we het huis binnen lopen. Ik zie dat mam in de keuken staat dus ik sla op het raam om haar te laten schrikken. Gelukkig schrikt ze ook echt. Dus ik schiet in de lach en doe de deur open. "Hey!" zeg ik. "Bitch." zegt ze. "Who you calling a bitch, bitch?" zeg ik en loop naar haar toe om haar een knuffel te geven.