İntikam Soğuk Yenir - Mrs. Şişman

17.Bölüm

Merhaba arkadaşlar.Herşey ve herkes değişiyor,son derece dramatik bir bölüm oldu.Eylül gerçekten dertli.Keyifli okumalar diliyorum..

Sakin bir iş günü ve sakin bir Eylül Polat.Herşeyin normal olması beni çoğu zaman korkutuyor.Aynı çok gülünce mutlaka ardından ağlayacağım bir şeyin olması gibi birşey bu.Yavaş yavaş alışıyorum, okula uzaklaşmadan işlerimi yürütebiliyorum.Bunu nasıl başardığımı kendim bile anlayamıyorum.Sanırım babamdan aldığım güç ve kuvvet buna neden oluyor.

Hiç birşey eskisi gibi değil.İnsanlar,okul,işyeri ve en önemlisi de Bayan Şişman.Sanki sihirli bir değnek değmişte ne var ne yoksa alt üst etmiş gibi.Babam olmadan yaşamak zor,anneme eskisi gibi sarılamamak..Burak ne kadar yanındayım dese de yanlızım.Büşra ve Gülayla eskisi gibi değilim.Pijama partilerimi,annem- babamdan gizli kaçamaklarımızı ve dedikodu dolu saatlerimizi özledim.

Neden herşey değişmek zorunda?

Hala rakip şirketler hakkında tek bir bilgi bile bulamamıştım.Beklemekten nefret ediyorum,birşey ne kadar hızlı olursa o kadar çabuk bozulur bunu biliyordum sırf bu yüzden sabrediyordum.
Dosyalar,evraklar,imzalar..

Bunlar benim sadece kafamı karıştırıyordu.Babanı düşünmekten oluyor bunlar Eylül diyen iç sesimi susturarak tıklayan kapıya baktım.
"Gir" dediğimde babamın patronu hafif gülümsemeyle 'Nasılsın Eylül?' Dedi
Ben şimdi bu adama Mehmet bey mi yoksa,Mehmet amca mı diyecektim?

İyiyim Mehmet bey alışıyorum,siz nasılsınız? Diye cevap verdiğimde bu kadar kibar ve saygılı olmak sana yakışmıyor Eylül diyen iç sesimi zor susturmuştum.
'Bende iyiyim Eylül.Herşey düzelecek,zamanla daha da alışacaksın daha fazla tutmak istemiyorum seni sadece neler yaptığını merak ettim, işine devam et lütfen' dedikten sonra hafif tebessüm ederek, yavaş adımlarla odamdan ayrıldı.

Burak'la konuşmam gerekiyordu.Çünkü bu beni rahatlatıyordu.Numarasını çevirip susmadan konuşmaya başladım.
Burağın "Sakin olur musun" cümlesiyle kendime geldim.Merak etmeyin sadece dramatik konuşmalar yaptım,ailem yanlızlık ve zayıflamak hakkında konuştum onunla.Bu konuşmalar onu sıkmıyordur umarım,sürekli aynı şeyleri söylediğimi fark edince kendime kızdım.
Kapının tıklanmasıyla telefonu kapattım.Gelen Onur'du.Ne yapmaya çalıştığını anlayamamıştım.Sanki birinden saklanıyordu,son derece gizemli duruyordu simsiyah haliyle.Şaşkın gözlerle ona bakarken "Ben geldim" cümlesiyle gözlerimi üzerinden ayırdım.Sessiz ve yavaş bir ses tonuyla "Otursana" dememle birlikte hızlı adımlarla oturdu.Bi derdi vardı bundan eminim.Ama bunu söylemiyordu.Bu beni huzursuz ediyordu.Çünkü söyleyeceği şey benimle alakalıydı.

Boşuna mı izledin bu zamana kadar çocuğu tabi emin olacaksın Eylül diyen salak iç sesimi susturup "Neyin var Onur?" dedim.

Kıpkırmızı gözlerle bana bakarken ben ise gözlerimi kaçırıyordum.Onu bu halde görmeye dayanamıyordum.Daha önce hep karizmatik,başkalarıyla dalga geçen ve ses tonu hep en üst seviyede olan Onurun bu hali beni gerçekten korkutuyordu.

"Ben böyle olmasını istememiştim Eylül,dayanamı.."

'Onur,iyi misin.Kendine gel ne olur'diyerek yerimden fırladım.Yüzüne biraz su çarptıktan sonra kendine geldi.Yavaşça ayağa kalkıp kapıya doğru yürüdü.Arkasına bakıp "Özür dilerim" dedi soğuk bi ses tonuyla. Siyah hırkasını düzeltip odadan çıktı.

Odadan çıktıktan sonra bu gün bu kadar olayın yeterli olacağını düşündüm.Aklımda Onur,fikrimde Onur..Yeter ama cidden yeter diyen iç sesime hak verdim.

Eve gitmek için hazırlanmaya başladım.Ne demek istiyordu bu çocuk,hayatımı alt üst etmeye devam ediyor resmen.Senin bi sınırın yok mu Onur? diyen iç sesimi susturarak taksiye bindim.

Taksi parasını ödeyerek evin önüne geldim.Evin kapısına yaklaştığımda kapıyı Burak açtı."Sonunda evin yolunu bulabilduniz bayan şişman" dedikten sonra "Hadi yemeğe" dedi.Gülümseyerek içeri girdim.Yemek masasına oturduğumuzda ortam son derece sessizdi.

Ortamdaki sessizliği Burak bozdu. "Bugünü anlat demiyorum bayan şişman,çok uzun sürecek eminim o yüzden yemeğini yedikten sonra hemen uyu,yarın ki tatil gününe daha dinç başlaman gerekecek." diyen Burak son derece sakin ses tonuyla kalbimi okşuyordu sanki.

Yemek yedikten sonra Burağın yanağına teşekkür edercesine masum bi öpücük yerleştirdim.Gülümsediğini gördüğümde bende güldüm.'İyi geceler' dedikten sonra odama çıktım.
Yatağıma girip günün analizini yapmaya başladım.
"Bak Eylül,kendine gel.Ne yapmak istediğine karar ver,sen şu an 65 kilosun.Bu plana başlamadan önce 80 kiloydun.Azimle çalıştın ve bu hale geldin.Sıradaki hedefin 50 sonra ikinci planın olan şirket meselesini halledeceksin.Burak seni seviyor,Onurun ne yaptığı belli değil,annen kim bilir nerde,Büşra ve Gülayı hiç saymıyorum bile.." Cedric vardı bir zamanlar 8 yaşındaysanız diye günü bitiriyordu..

18 yaşındaysanız ve ne yapacağınızı bilemiyorsanız hayat gerçekten çok zor.Uykumun geldiğini göz kapaklarımın ağırlaştığından hissedebiliyordum.Her yeni gün yeni bir başlangıçtır Eylül diyen iç sesime hak vererek uykuya daldım.

BURAĞIN AĞZINDAN

Hayatım her köşesi Eylül oldu.Bunu hissedebiliyordum.Hoşuma gidiyor,bir gün beni seveceğini düşünüp daha da mutlu oluyorum.Benimle kalıyor ve halinden çok memnun.Eskiye göre çok daha olgun bir kız.Herkes onun bu değişimine büyük hayranlıkla bakıyor.Bende öyle..

Yorulduğunu biliyorum,Onura olan ilgisini,iş yerinde hiç birşeyden anlamadığını ve daha bir çok şey.
Elimde olan bilgileri şu an onunla paylaşmayı düşünmüyordum.Bu, onu ve bu planlarını çok yaralar.Onur denen veletten nefret ediyorum,nefret edeceğim insan özelliklerinin hepsine sahip bir kişilik.Yarın onunla geçireceğim gün için bütün planları hafta başında yapmıştım.Onun bu süprize ihtiyacı olduğunu düşünüyordum.

Yavaş adımlarla yattığım koltuktan kalkıp odama yürümeye başladım.Eylülün odasının önünde durup tebessüm ettim.Varlığı bile mutlu ediyor be diyen iç sesimi susturup uyumaya gittim.Yatağıma uzandığımda aklımda çok şey olduğunu fark ettim.Bazı şeyler ortaya çıkmalıydı diye düşündüm."Kısa zaman sonra sonun gelecek Onur Aras" diyerek uykuya daldım.