İntikam Soğuk Yenir - Mrs. Şişman

16.Bölüm

Merhaba arkadaşlar.Sanki ilk bölümü yazıyormuşum gibi olsa da yine keyifle yazdığım bir bölüm oldu.Uzun bir aradan sonra tekrar sizlerle olan hikayemizi keyifle okursunuz umarım.Yorumlarınızı yazarsanız çok sevinirim.Eylülün yeni hali multimedia daa..Emre Aydın & Model-Bir Pazar Kahvaltısı

 

Gözlerimi matematikçi Yelda'nın sözleriyle araladım.

''Burada mısın Eylül? Bizimle misin Eylül? Yavrum sen okula niye geliyorsun? '' sözlerini yarı uyanık halimle seçebilmiştim.Bu kadını seviyordum aslında ama oldu mu bu şimdi ha oldu mu Yeldacım.Tamam pek sevmiyordum.Yani sürekli sevip sevmemek arasında gidip geliyorum.Sonuçta matematik hocası fazla tartışmaya gerek yok.

Gülay'ın ''Hocam o biraz yorgun,yani okul açıldığından beri yorgun ama devamsızlık işte bilirsiniz.Sabah akşam ders çalışıyor hocam ben kefilim'' dediğini duymamla gülmeye başlamam bir olmuştu.Herkes bu hareketime şaşkınlıkla baksa da Yelda hocanın ''Sen ne kadar güzel olmuşsun'' demesiyle gülüşümü yarıda kestim.

Bunu ondan duymak beni biraz da olsa gururlandırmıştı.Bu sözler benim intikam olayımı ayakta tutuyordu, herşeyin yeni başladığını daha da hissediyordum.Zil ile birlikte Yelda hoca dışarı çıktı.Gülaya ''Bahçeye gidiyorum'' dememle ''Bende geliyorum'' demesi eş zamanlı olmuştu.

Arkamdan gelen Gülayın sesini tam olarak duyamasam da ''Bir Eylül günde bin beşyüz seksen dokuz kere yorulmadan Onuru görmek için bahçeye çıkabilir'' dediğini duyabilmiştim.Ben bu kızı seviyorum ya.Büşrayı da tabi dedikten sonra arkamı dönüp ''Büşra nerelerde?'' dedim.

''Enesledir heralde'' dediğinde duraksadım.Bir dakika yanlış duymamıştım değil mi.''Hangi Enes?'' diye sorduğumda ''Görürsün'' cevabını aldım.Bu beni daha da şaşkınlaştırdı.Bahçeye çıktığımızda gözlerim Büşrayı aradı.Ama bahçede yoktu.Hızla banka yürümeye başladık,neden bu kadar hızlı yürüdüğümüzü bilmiydum tek bildiğim çok komik göründüğümüz oldu.Oturup etrafa bakınmaya başladım.Bu okuldan nefret etmeye başladığımı fark etmiştim.

Kapıdan Enes ile Büşranın gülerek çıktığını görünce yanlarındaki kişi de hiç yabancı gelmiyordu.Tabi gelmez Eylül Onur işte diyen iç sesimi susturup onları izlemeye başladım.Büşra beni görünce bana doğru koşmaya başladı.Bu kız gerçekten çocuk gibiydi.Bir kere asla utanırım kaygısı yoktu.Enes ve Onur her zamanki yerlerine gittiler.Nefes alamadığımı hissettiğimde beni saran Büşranın ellerini hızlı bir hareketle çektim.''Beni sevdiğini biliyorum.Ölürsem üzülürsün bence'' dedikten sonra üzgün ifadeyle Büşraya bakmaya başladım.

''Özür dilerim ama evlendiğimi görmeden ve düğünümde halay çekmeden ölmeyeceğini biliyorum'' demesiyle hep birlikte gülmeye başladık.''Enes ve sen?'' dedikten sonra şaşkın bir şekilde Büşraya bakmaya başladım.

Kızardığını hissettiğimde ''Hayırlı olsun'' deyip konuyu kapatmayı tercih ettim.Enes iyi bir çocuktu.Ve Büşra da öyle bir çocukla mutlu olabilirdi.Bizden uzaklaşmaması için elimden geleni yaparım fakat aşklarını yaşamalarına da müsaade ederim.Eylül ne oluyor yani kızını evlendiren anneler gibi oldun birden diyen iç sesime hak verip kendimi toparladım.

Bana bakan Büşraya ''Onur nasıl?'' diye kısık sesle sorduğumda ''İyi görünmüyor,kimseyi dinlemiyor diyebilirim.Gülüyor ama hiç gerçekçi değil.Eneste bunu söylüyor yani sadece okulda böyle değilmiş.Vardır bir sıkıntısı boşver'' cevabını alınca başımı olumlu anlamda salladım.Zil ile birlikte sınıfa yürümeye başladık.Neyse ki hızlı yürümüyorduk.

Sınıfa girdiğimiz de sırama oturdum.Düşünmeye başladım..

Ne hissedeceğimi bilmiyordum.Nasıl davranacağımı..Hissizleşmiş miydim? Hayır,yada evet.Bunun bile cevabını veremiyordum.Dışımda barış varken içimde savaş olması normal miydi?

Onur beni sevmiyor.Beni sevmiyor.Sevmiyor.İyice saçmaladın Eylül diyen iç sesimi susturup,ben ciddiyim salak şey dedim.Belki de sevmiyorumdur,sadece alışkanlık olmuştur diye düşündüm.Yoksa şu anki durumumun mantıklı bir açıklaması yoktu.

Burağa gelirsek.O benim hayallerimin erkeği aslında.Yani Onur biraz öyle davransa diye düşünüyordum da.Hayal gücüm gerçekten geniş.Burağa zaman vermek istiyordum.Ona güvenmekten daha fazlası olması için bende çaba gösterecektim.Bunu Burağın bana olan ilgisini bildiğim için yapacaktım.Şapşal çocuk arabada bir türlü BEN SENİ SEVİYORUM diyememişti.Bunu diyemeyecek kadar masumdu o.Ve aramızdaki aşk onun kadar masum olabilirdi belki de.

Onuru artık unutmalıydım yoksa hiç başlangıç yapamayacaktım.Ama bana neden böyle davrandığını da bilmeden rahat etmeyecektim.Salak Onur,Aptal,Gerizekalı..Uğraştırıyor beni.

Bu düşünceleri zille aklımın bir köşesine koyup hazırlanmaya başladım.Gülaya ''Görüşürüz'' deyip hızla okuldan çıktım.İş günü beni bekliyordu..

ONURUN AĞZINDAN

Eylül.Biz zamanlar aklıma bile gelmeyen kızın ismi şimdi dilimden düşmüyordu.Yaşamıyor muydum? Neden bu kadar sakin ve yavaş hareket ediyordum bilmiyorum.Sanki beynim beni yönetmeyi uzun zaman önce bırakmıştı.Tam onu sevmeye karar vermişken,rakip şirketin başına geçti ve ardından da babasının ölümü..

Burak denen o çocukla okula girerken gözlerimi ne kadar ondan almak istesem de bunu başaramıyordum.O çocukla göz göze geldiğimizde zafer bakışları atmasını hazmedememiştim.Bu benim sinirimi bozuyordu.Bunu fırsat bilerek Eylülle yakınlaşacağını adım gibi biliyordum.Bunlardan önce Eylülün güzel görünüşü dikkatimi çekmişti.Zayıflamış.Hemde fazlasıyla.Her hali tatlıydı fakat bu hali..Bambaşkaydı.

Masum bir kız..İntikam planları,bu plana dahil olan şirketimiz ve hiç bitmeyecek olan gergin anlar.Hepsi endişelenmem için normal sebepler.Lanet okuldan uzaklaşıp okulun önüne geldim.Aklımda Eylül,Burak denen çocuğun zafer bakışları,intikam planları..ve daha bir çok şey vardı.Eve gidip uyumam gerektiğini düşünmemem için hi bir neden yoktu.Hayır umursamaz değilim,sadece aklımı toparlamaya ve bunların üstesinden gelecek bir plana ihtiyacım vardı.Ve bunu yapabilmek için de rahat bir ortama.Taksi çağırıp beklemeye başladım.Taksi geldiğinde hızla eve doğru yol aldım.Uzun yoldan sonra taksiciye parasını verip eve girdim.

Yumuşak kahverengi tonlarında kanepeye uzanıp gözlerimi kapattım.Uyusam iyi olacaktı ve tam da öyle oluyordu..