Lain: Geri Dönüş (Ⅱ. Kitap) | Miraculous

Özel Bölüm | Üveyl ve Umut

Benden kayıp gitmene izin vermeyeceğim...

RyanDan, Tears of an Angel

♪

Bu Adrien Agreste'e özel bir bölüm. Bu bölümü kendinizi karakterin yerine koyarak okuyun. Adrien'ı hissedeceksiniz...

Üveyl, çığlık anlamını taşır.

🐾

Geri dönüş...
⌛ 6 Mayıs, 23:17 suları... ⌛

Kum saatimin kumları bitmişti.

Ölü zihnimde birkaç düşünce kırıntısı belirdi. Kumsal kumu zamanı değiştirir miydi? Zamanı sayan kum saatimin kumları yerine kumsal kumu zamanı akıtır mıydı? Kum saatimi ters çevirebilirdim, bu sefer zaman geriye akardı ve ben acımı yeniden yaşardım. Hayatım bana bir mesaj gönderiyordu, o masajın anlamını bildiğim halde kabul etmiyordum.

Kum saatimin kumları bitmişti çünkü zaman artık benim için ölüydü.

Çünkü ben ölmüştüm. Hayır, ruhum ölmüştü. Ölmek demek ne demekti ki? Ölmüştüm diyordum, çok mu acıklı bir şeydi? Çok mu acı veriyordu insana? Ruh bedenden ayrıldığında zorlanıyor muydu?

Benden ölü ruhumu çalmaya çalışıyorlardı.

O gitmişti. Zamanın benim için akmasının bir önemi kalmış mıydı? Tarih her gün değişiyordu, bir önemi var mıydı? Ben aynı tarihte takılı kalmıştım, onu aşamıyordum.

7 Şubat. Benim ve onun; bizim öldüğümüz gün.

Sahi, biz ölmüş müydük? Ya da artık biz diyebilir miydim? Derdim, vazgeçmezdim ama bir anlamı olur muydu? Beni hatırlamıyordu ki... Bizi bilmeyen sevdiğime biz diyebilir miydim?

Zihnim gibi ölü bakışlarım çoktan son kum tanelerini akıtmış kum saatime düştü. Sonsuz bir döngü içerisinde kum tanelerinin akmasını bekleyemezdim, bu sürekli aynı şeyi yaşamak gibi olurdu. Bu aynı acıyı, her gün yaşamak gibi hissettirirdi. Gerçi bir farkı olmazdı, aynı acıyı gün gün içimde büyütüyordum. Sonsuza kadar sürmeyecekti, biliyordum çünkü her şeyin bir sonu vardı.

Kum saatimin kumları bu yüzden mi bitmişti?

Biz, biz olmadığımız için mi artık kum taneleri akmıyordu?

İçimdeki kargaşaya, ölmüş düşüncelerime rağmen büyük bir sakinlikle kum saatimi elime aldım. Kum taneleri hareket etti, bu zamanı yerinden oynatmadı. Yine aynı boşlukta, o karanlığa çekiyordum.

"Yani..." Elimin arasındaki kum saatini çevirdim. Onu tutan ahşabın işlemeleri gözüme çok gereksiz göründü. Onu sıktım, elim titremeye başladı. Kum saatinin camında çatlak oluştuğunda hızla onu tırmanma duvarına fırlattım.

"Artık bir hiçsin."

Kum saati parçalandı.