Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
💉
"Giyinin burada, sonra yanıma gelin." dedi bir hemşire soyunma odasına bizi götürürken. "Ben aşağı kattayım. Serum takmasını öğreteceğim."
"İyi de biz bunları zaten biliyor-" dememe kalmadan bana tip tip baktı. "Sordum mu?"
"Ama ben hemşire değilim." dedi Hayat çekingen bir sesle. "Doktorum. Asistan olarak falan verilmeyecek miyim?"
Bir şey demeden dik dik bakarken sabır çekip arkamı döndüm. "Tamam geliriz."
Kapıyı kapatıp çıktığında göz devirip üstümdeki tişörtü çıkarttım. "Ne ayak la bu? Böyle konuşmaya devam ederse dalarım ben buna."
Hayat da altını giyerken bana destek çıktı. "Arkandayım bacım, yardım ederim."
Üstümü giyip fondotenimi çıkardım ve açıktaki kollarıma güzelce sürüp saçlarımı topladım. "Güzel oldum mu?"
O da saçlarını toplarken ıslık öttürdü. "Taş gibi olmuşsun."
"Sen daha çok."
"Farkındayım."
Eşyalarımı dolaba güzelce koyup ayağıma terlikleri giydim ve Hayatla kol kola odadan çıktık.
Podyumda yürür gibi koridoru yürüyüp alt kata indik. Bizi bekleyen hemşirenin yanına gittiğimizde tip tip bize bakıp serum için gerekli olan malzemeleri çıkarttı. Şimdiden aşırı tilt olmuştum bu kadına.
Yaklaşık 2 saat boyunca bize farklı şeyler öğrettikten sonra şimdi de elimdeki paspasla ameliyathanenin önünü siliyordum. İçeride ameliyat olan hastanın yakınları ağlaşırken ise önlerinde yer silmek tuhaf oluyordu.
Bir tane kadının yanını silerken yüzüne baktım. "İçerideki neyiniz oluyor hanımefendi?"
Burnunu çekip bana baktı. "Kaynımın eniştesinin oğlunun dayısı."
"Yani eltinizin erkek kardeşi?"
"Evet."
Paspası ıslayıp suyunu sıkarken kaşlarımı kaldırdım. "Ne oldu peki?"
"Doğumgünü hazırlığında süsleme yaparken sandalyeden düşmüş."
"Anladım." Sesimi yükselttim. "Yüce Rabbim tahsilatını affetsin, ölümün ne zaman geleceği belli değil."
Bunu dememle hepsi daha kuvvetli ağlamaya başlarken bazıları da dizlerini dövmeye başladı. Gözlerimi büyütüp geri çıkarken ameliyathane kapısı açıldı ve Osmişim yorgun olduğu belli olan hâliyle etrafa bakıp maskesini indirdi. "Asta yakinlari sakini olun por favor."
"Nasıl olalım nasıl?!" dedi bir kadın ağlayarak. "Dağ gibi adam öldü gitti bu gencecik yaşında!"
"No no no! Asta yaşiyor. Şimdi yoon bakıma alinacak."
