İspanyol Translatem. | Texting 🏥

4.3

"Baki, yıkansana kanka mesaim bitecek. "  Söylediğim şeyle Baki steril yıkanmaya giderken gerekli malzemeleri doktorlara uzatmaya devam ettim. Baki gelip önlüğü giyindiğinde ona eldivenleri giydirip doktorlara değiştiğimizi bildirip üstümdeki önlüğü yırtarak eldivenle beraber çıkardım.

Parmağıyla hastanın kestikleri ameliyat yerinin iç tarafına dokunarak bakan Ricardo gözlerini bana çevirdi. "Hemşire Hanim, maskemi düzeltir misin?"

Yanına gittiğimde kanlı eldiven olan ellerini göğüs seviyesinde tutup sandalyesiyle bana döndükten sonra gözlerime bakarken kafasını öne doğru eğdi. Hastaya ve Ricardo'ya dokunmamaya dikkat ederek parmak uçlarımla maskesini düzelttim. Kafasındaki bone de kaymıştı yorgunluktan ve yakışıklı kocamın alnından terler akıyordu.

Burnunu çekip bir tane spanç aldı ve alnını silip yere attıktan sonra ameliyata devam ederken bana hitaben konuştu. Yanında üç doktor daha vardı üstelik. "Acik... Açıktın mı?"

Mert hemşireden aleti alırken kafa salladı. "Hem de nasıl..."

"He tamam he." diye homurdanıp bana baktı Ricardo. Kafamı iki yana sallayıp acıkmadığımı belli ettikten sonra odadan anahtarlarımı ve telefonumu alırken devam etti. "Evimize gidiyorsun dimi?"

Yanındaki cerrahlar gözlerini dikmiş ona ve bana bakarken utançla kafamı salladım. Mert umursamayıp cerraha baktı. "Abi baksana yapabilmiş miyim? Abi... Abi? Şşt abi."

Cerrah ona kızarak bakarken ben ameliyathane odasından çıktığımda Ricardo da ellerini göğsünde tutarak yavaş yavaş yanıma geldi. "Noldu?"

"Çok yorgunum." diye mırıldandım nazlanarak. "Bir de eve gidip, gelen salon takımı için temizlik yapacağım."

"Öleyim sana." diye mırıldanıp gözleriyle yüzümü taradı. "Eve git, uyu biraz. Ben gelince beraber yapariz tamam aşkim?"

"Sen benden de çok yorgunsundur ki, olmaz." dediğimde ellerini kaldırdı ama kanlı eldivenleri görünce bana yönelen ellerini geri çekti. "Öf ya öpçektim... Yavrum sen benim bebeğim taşıyorsun, ne demek benden yorgunsun? Senin hiç çalişmaman lazimkine bence..."

"Yoo lazımkine bence." diye taklit ettim. "Evimize kim para getirecek? Bebek doğunca götüne bez yetiştiremeyiz. Kahr-ı bela be! Çok pahalı her şey! Hamile kalan aklıma sı-"

"Sus kiz." dedi hemen. "Öyle deme bebeğime, döbüşmeyek." Sahte kızgınlıkla kaşları çatıldı. "Benim kazandığım para epimize yeter, merak etme şekerim, çok öpesim geldi seni."

"He öp de Fevzi Hoca bistüriyi soksun ağzına."

Lafımdan ne anladıysa önce basit bir gülümsemeyle baktı, sonra kıkırdamaya başladı. Aklındaki şeyi anlamam birkaç saniyemi alırken gözlerimi kıstım. "Köpek! İki kelimeden ne çıkardın hemen?!"

"Hiiç Hemşire Hanim, hiç. Öyle bir anılarim  canlandi."

"Kimle, Fevzi Hocayla mı?"

"Hayır, karımla."

Ağzımı açıp kapattım, sonra maskemi çıkartarak tamamen çıkmak için kapıya yöneldim. "Köpek gelme eve. Sapık."

"Öptüm şekerim." diye arkamdan seslendiğinde koridorda sedyede oturan hemşire ve teknikerlerin ikimize baktığını hissedip koşar adım çıktım. Ricardo aksanlı konuşuyor diye zaten hepsi konuşmasını dört gözle bekliyordu, böylece konuşmalarımızı da duyabilirlerdi. Soğuk ameliyathaneye rağmen ısınan yanaklarıma elledim. Hamilelik hormonlarından hep.

Çıkacağımı sorumlumuza söyleyip soyunma odasına gittim ama üzerimdekilerin yıkanması gerektiği için scrapsımı değiştirmedim. Terliklerimin yerine ayakkabılarımı giyip kafamdaki bonemi çıkardıktan sonra dolabımı kilitleyip çıktım. Birkaç dakika sonra hastane çıkışında gördüğüm Hayat bana el sallarken yanına gittim. Parmaklarındaki sigarayı söndürüp çöpe attı ve gelip bana sarıldı. "Nasılsın taze annecik?"