Pastel Colours [Myanmar Translation]

Chapter 7 [Zawgyi]

Day 03 01:55

ထိုညက၊ ဘူးဘူးကို ေခ်ာ့သိပ္ၿပီးေနာက္ စုန္႔ရန္ဟာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုဝင္ၿပီး နာရီဝက္ေလာက္ထိုင္ေနခဲ့တယ္။ သူက toilet paper တစ္လိပ္လုံး ၿဖဲပစ္ခဲ့ၿပီး၊ ၾကမ္းေပၚမွာ ေၾကမြေနတဲ့တစ္ရႉးအစိုေတြနဲ႔ ျပည့္ေနခဲ့တယ္။

သူ နားမလည္ႏိုင္ဘူး။ ဖုန္းေျပာဆိုမႈက ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး၊ လတ္ဆတ္တဲ့အသားဖက္ထုပ္လုံးေတြနဲ႔ သၾကားအညိဳခတ္ထားတဲ့ ဂ်င္းျပဳတ္ခ်ိဳခ်ိဳေလးအေၾကာင္းေတြ ေျပာခဲ့ၾကတာပဲ; သူ ဘယ္လိုမ်ား ဆင္ျခင္ဉာဏ္မဲ့သြားၿပီး၊ အဲ့ဒီေလာက္႐ိုင္းစိုင္းတဲ့စကားေတြနဲ႔ Mr.ဟယ့္ကို ​တိုက္ခိုက္လိုက္ႏိုင္တာလဲ? Mr.ဟယ့္က တကယ့္ပညာတတ္လူႀကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ တျခားလူက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေစာ္ကားေနတာေတာင္၊ သူ႔ရဲ႕စကားအတိုင္းအတာကို အစကေနအဆုံးထိ ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ သူကေရာ?

သူကေတာ့ သူ႔ရဲ႕႐ိုင္းစိုင္းၾကမ္းတမ္းစြာ ႀကီးျပင္းလာခဲ့တဲ့ေနာက္ခံကို အဆုံးအထိဖုံးကြယ္မထားႏိုင္ခဲ့ေပ။

မိသားစုရဲ႕ဆုံးမပဲ့ျပင္မႈမရွိ၊ ကိုယ္တိုင္လည္းထိန္းခ်ဳပ္မႈမရွိ - တျခားလူေတြေရွ႕မွာ ပုံမွန္ဘယ္လိုပဲယဥ္ေက်းၿပီး ေလးစားမႈရွိသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ေနလည္း အေရးမပါေခ်။

အမွန္ေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္တုန္းက အခုလိုမ်ိဳးအလားတူျဖစ္ရပ္တစ္ခု ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ဘူးတယ္၊ သို႔ေသာ္ ပိုႀကီးက်ယ္ၿပီးေတာ့ ပိုၿပီးျပင္းထန္တဲ့အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တကယ္လို႔ ရွင္းျပလို႔မရတဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုသာ မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္၊ စုန္႔ရန္လည္း အခုအခ်ိန္မွာ လုံးဝကြဲျပားျခားနားတဲ့ဘဝတစ္ခုမွာ ေနႏိုင္လိမ့္မလား။

အဲ့ဒီႏွစ္တုန္းက၊ စုန္႔ရန္က ကိုးႏွစ္သာရွိေသးၿပီး T ၿမိဳ႕ေတာ္က 'ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းအိမ္' ဆိုတဲ့ မိဘမဲ့ကေလးေစာင့္ေရွာက္ေရးေဂဟာမွာ ေနခဲ့တယ္။ မိဘမဲ့ေဂဟာက ကေလးအမ်ားစုဟာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေတြ ရွိၾကတယ္; တခ်ိဳ႕က မသန္စြမ္းျဖစ္ၿပီး၊ တခ်ိဳ႕က ေနမေကာင္းျဖစ္ေနၾကတယ္။ စုန္႔ရန္က က်န္းမာတဲ့လူနည္းစုထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ သူက ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့႐ုပ္ရည္သြင္ျပင္ေလးနဲ႔၊ ေမြးရာပါဉာဏ္ေကာင္းမႈေလး ပိုင္ဆိုင္ထားကာ၊ စတိုးဆိုင္ရဲ႕အေရွ႕မ်က္ႏွာစာမွာ ခင္းက်င္းျပသထားတဲ့ ေခ်ာေမြ႕ေတာက္ပၿပီး ေဖာ့အစြပ္ေလးနဲ႔အလွဆင္ထားတဲ့ အနီေရာင္ပန္းသီးေလးတစ္လုံးနဲ႔တူတယ္။