Pastel Colours [Myanmar Translation]

Chapter 8 [Zawgyi]

Day 04 05:00

ေနာက္တစ္ေန႔ မနက္ 5:00, ေကာင္းကင္ႀကီး ေရာင္နီသန္းစျပဳလာတဲ့အခ်ိန္မွာ၊ ေခါင္းအုံးေအာက္ထည့္ထားတဲ့ ႏႈိးစက္နာရီကျမည္လာခဲ့တယ္။ တစ္ညလုံးအိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ရဲ႕ပိုင္ရွင္ဟာ သူ႔ကိုပိတ္လိုက္ၿပီး၊ အိပ္ရာထဲကေန တိတ္တဆိတ္ထသြားကာ မနက္စာျပင္ရန္ မီးဖိုခန္းထဲကိုဝင္သြားတယ္။

ဘူးဘူးက ထူထူပ်စ္ပ်စ္ေလးနဲ႔အနံ႔ေမႊးတဲ့ဆန္ျပဳတ္ကို ေသာက္ခ်င္တာေၾကာင့္၊ သူ ပုံမွန္ထက္ပိုၾကာၾကာျပဳတ္ဖို႔လိုတယ္။

ဧၿပီလရဲ႕ရာသီဥတုဟာ ေအးစိမ့္စိမ့္ျဖစ္ေနေသးတဲ့အတြက္၊ စုန္႔ရန္ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးသိုးေမႊးဂ်ာကင္ေလးတစ္ထည္ထပ္ဝတ္လိုက္ၿပီး၊ ဆန္ကိုေရေအးနဲ႔ေဆး၊ အိုးထဲကိုထည့္ကာ မီးဖိုရဲ႕ timer ကို နာရီဝက္မွာခ်ိန္ထားလိုက္တယ္။ ဆန္စိမ္ထားတုန္းမွာ လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္ပြတ္ၿပီး ေႏြးေအာင္လုပ္ရင္း၊ ခ်စ္စရာအဝါေရာင္ေတာက္ေတာက္ကာတြန္းဟန္းဖုန္းေလးကိုကိုင္လ်က္ မီးဖိုခန္းထဲမွာလမ္းပတ္ေလွ်ာက္ေနခဲ့တယ္; သူ ခလုတ္ကိုႏွိပ္ခ်င္ေနေသာ္လည္း မဝံ့ရဲေခ်။

သူ ေနာက္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ အခြင့္အေရးရဖို႔ ထပ္ႀကိဳးစားခ်င္ေသးတယ္။

စုန္႔ရန္မွာ Mr.ဟယ့္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ရွင္းျပလို႔မတတ္တဲ့ယုံၾကည္မႈတစ္ခုရွိတယ္; သူ႔စိတ္ထဲမွာ တစ္ဖက္လူဟာ ေျပာင္းလဲလြယ္ၿပီးလ်စ္လ်ဴရႈတတ္တဲ့လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူးလို႔ ခံစားမိေနတယ္။ သူသာ စိတ္ရင္းစိတ္မွန္နဲ႔ ဆက္ေတာင္းပန္ေနမယ္ဆိုရင္၊ မတိုင္ခင္ကလိုပူဆာၿပီး ခြင့္လႊတ္မႈကိုဆက္ေတာင္းခံေနမယ္ဆိုရင္၊ Mr.ဟယ့္က သေဘာထားႀကီးႀကီးထားၿပီး ဘူးဘူးကိုေစာင့္ေရွာက္ခြင့္ ျပန္ေပးခ်င္ေပးလာႏိုင္တယ္။ ဘူးဘူးဆီမွာ စုန္႔ရန္ရဲ႕အတိတ္ကအရိပ္ေတြ ​အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္; သူ မျမင္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းက အဆင္ေျပေပမယ့္၊ ျမင္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ တကယ္ကိုလက္လႊတ္မေပးလိုက္ႏိုင္ပါေပ။

အမွန္တကယ္ေတာ့၊ အဲ့ဒါဟာ သူလက္လႊတ္မေပးႏိုင္တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ေတာ့မဟုတ္ပါ၊ ေနာက္ထပ္တစ္ခုကို သူ ခ်က္ခ်င္းသတိမထားမိခဲ့႐ုံေလးသာျဖစ္တယ္။