Let go | Chanmin • Changlix

➺11

TELEFON GÖRÜŞMESİ

"Bu aptalca!"

"Biliyorum."

"O zaman neden yapıyoruz?"

"Çünkü aklıma başka bir şey gelmedi?"

"Bana yardım edeceğini sen söylemedin mi? Nasıl düzgün bir fikrin olmaz?"

"Ya! Hayatımda ilk defa böyle bir şeye kalkışıyorum, üzerime gelme."

"Beni öldürecekler."

"Daha önce hiç okuldan kaçarken yakalanmadın mı Yuna?"

"Daha önce hiç okuldan kaçtın mı diye sorsana önce."

"Kaçmadın mı?"

"Hayır. Sen kaçtın mı?"

"Hayır, ama senin kaçmamana şaşırdım, tam serseri kız tipi var oysa sende."

"Ya Arin!"

"Tamam tamam."

"Sen niye gelmiyorsun benimle? Ben niye tek kaçıyorum okuldan ya?"

"Senin yokluğunu kim fark ettirecek babana? Ayrıca ailesini bir araya getirmeye çalıştığımız kişi sensin. Hem ben okuldan kaçarsam Chan babamın ne yapacağını düşünemiyorum bile."

"Çok korkuyorsun ondan. Chan amca aynı zamanda hem çok soft hem de çok sert nasıl olabilir?"

"Babamdan korkmuyorum ben, kızmasından korkuyorum. Çünkü kızdığı zaman kendi gibi olmuyor."

"Askerlerin ortak özellikleri o sanırım, Changbin babam da öyle."

"Galiba, her neyse. Çıktın mı okuldan?"

"Evet, şuan koşuyorum. Tanrım, şırt çantam çok ağır."

"Söylenme, arama bittikten sonra hemen telefonunu kapat. Ben şimdi Bay Lee'nin yanına gidiyorum seni sormaya. Okul çıkış saatine kadar açma telefonu. Ve her an ağlıyor numarası yapmaya hazır ol. Ortalıkta görünme ama tenha yerlere de gitme. Yakınlarda ol."

"Babama niye Bay Lee diyorsun ki, sana amca diyebileceğini söylemişti."

"Boş yapma Yuna, kapat. Görüşürüz."

𓇬

YUNA

Telefon yüzüme kapandıktan sonra bir süre ekranla bakıştım. Bu kız bazen beni sinir etse de iyi anlaşıyor gibiydik. Babamın beni araması an meselesi olduğundan telefonu kapatıp ilerlemeye başladım. Ne yapacağımı bilmiyordum.

Yakınlarda bir yere oturup bir şeyler içebilirdim sanırım, param vardı. Eğlenceli bir yer bulmalıydım, vakit geçirebileceğim bir yer. Telefonum yokken zaman asla geçmezdi ve kendimi bir şekilde oyalamalıydım. Okulun bitmesine daha dört ders vardı.

Yürüyerek etrafı gezmeye başladım. Bulunduğumuz çevrede temalı kafe çoktu, öğrencilerin ilgisini çekmek için çeşit çeşit yer açılmıştı. Film/dizi temalı bir tanesi ilgimi çekince içine girmiş, oturmuştum. Yemek yemiş, kafenin duvarındaki televizyonda açılan filmi izlemiş ve kısa sürede garsonla arkadaş olmuştum.