Sinful Desire (Book One)

Chapter 3

The Guy

Another two weeks had passed and Luan and I never spoke up again. Ni hindi na siya nagpapakita sa'kin. Hindi ko talaga siya maintindihan kaya minabuti kong hindi na siya pagsayangan pa ng oras. Hindi parin natatapos ang gulo na kinasasangkutan ko pero hindi na ganoon karami gaya ng dati. Baka may ginawa na naman ang mga pinsan ko. Always middling with my business.

Tahimik ko nalang na inubos ang oras ng breaktime ko sa library ngunit laking gulat ko nang may bigla na namang tumabi sa'king hindi kakilala ngunit sobrang pamilyar sa'kin ng presensya niya at ng takot na nabibigay niya. Panibagong gulo na naman bato?

"I'm a bit sad cause I did miss you," bulong niya na kaagad ma nakilala ko. Pakiramdam ko ay unti-unti na kong namumutla kahit hindi pa siya lumingon sa'kin.

"Y..You're that g-guy.. " utal na bulong ko sa taong nasa gilid ko. Pinilit kong umakto ng normal na nagampanan ko naman ng maayos kahit na pilit ang pagtago ko ng kaba ko.

Maraming estudyante ang nandito, enough for me to felt safe pero alam kong kahit ganoon ay hindi ako dapat magpakampanteng hindi niya ako papatayin dito. He seems don't care of anything.

"Hey we met again." malukong bulong niya habang nagpapanggap na may binabasa sa librong hawak niya. I tried to act normal.

"What do you want?" tanong ko sakanya. He acted like he was amazed of me being straight forward.

"Just want to scare someone.." kunot noo ko siyang nilingon dahil sa sinabi niya pero nakatingin parin siya sa librong hawak niya.

"And that someone is me? Oh com'on marami na akong kinakatakotan so wag mo ng dagdagan." inis na sabi ko. Napalakas pa iyon kaya may ilan pang nag "shhh" sa'kin kaya napayuko ako.

"No young lady, I want to scare a monster." sagot niya na lalo kong ikinataka.

What the hell is he talking about? Human should be scared to a monster not a monster to human.

"Well good luck." sagot ko kahit hindi ko siya maintindihan.

Why the hell did he even tell me that? Before I could think of a possible answer ay naramdaman ko na naman ang isang malamig na bagay sa gilid ko. Matulis iyon kaya alan kong hindi na iyon baril.

"You know what? I'm really mad right now. You wasted all the assassin I've sent to you." bulong niya na lalo kong ikinataka.

He sent assassin to me? For what? Of course to kill me but I've never been into fight or bloody escaping game.

"You're crazy, no one tried to harmed me. Not as if I'm wishing that there should be." I explained. Tumawa siya ng malademonyo pero kami lang dalawa ang nakarinig non.

"You're in our blacklist because you find out our organization pero mukhang nagpanggap si kamatayang maging reaper mo kaya hindi ka mamatay-matay." puno nang galit na bulong ng lalaki sa'kin. His joke is not funny. Is he talking about grim reaper?

"You're talking to much. You're beside me yet you can't kill me." hamon ko sakanya kahit na dumadaloy na sa buong katawan ko ang takot na baka nga patayin na niya talaga ako.

"Can't you understand? If you want to be killed get out of this university." asar na sambit niya bago itinago ang patalim at tumayo.

Maraming namuong tanong sa isip ko pero hindi ko naman alam kung sino ang sasagot non. I can't understand him. He's crazy. Sobrang lapit na niya sa'kin pero wala parin siyang magawa kundi bantaan ako. Why can't he killed me? Who's stopping him?

Buong araw akong wala sa sarili dahil sa sinabi sa'kin ng taong iyon. Gustong-gusto ko siyang hanapin para tanongin pero sa oras na lalabas ako ng university ay alam kong tutuhanin na niyang papatayin ako. It was like the whole university is protecting me from him kahit hindi naman talaga dahil pati naman sa loob ay may nananakit sa'kin.