Aradan iki gün geçti ama hala Berk'ten haber yok.Ne aramalarıma cevap veriyor ne de mesajlarıma yanıt.Acaba bir şey mi oldu diye düşünüyorum sonra bu ihtimali kafamdan eliyorum.Sadece birkaç günlüğüne yalnız kalmak istemiş olabilir.
Bir kez daha aramaya karar verdim ve Berk'in numarasını tuşladım.Üçüncü çalışta telefon açıldı."Efendim?"."Berk neden aramalarıma ve mesajlarıma cevap vermiyosun.Seni merak ettim bir şey mi var." dedim bir nefeste."Hayır sadece yalnız kalmak istedim bu yüzden cevap vermedim.Bu arada nasıl oldun."."İyiyim teşekkür ederim.Ben seninle bir şey konuşmak istiyorum buluşalım mı?"."Hayır.Buluşmayalım."."Neden?"biraz sessiz kaldıktan sonra"Daha yeni kaza yaptın.Ben geliyim."."Tamam seni bekliyorum."
Şu an eşofmanlarımlaydım be Berk'in karşısına böyle çıkmak istemiyodum.Dolabımdan kırmızı salaş bir tişört ve kotumu çıkardım.Hemen üstümü değiştirdim ve beklemeye başladım.
Kapı çaldığında anneme"Ben açarıım" diyerek kapıya yöneldim.Kapıyı açtım Berk karşımdaydı ama iki gün önceki Berk değildi.Saçları dağılmış,mavi gözleri baygın bakıyordu."Ne oldu sana!?" dedim şaşırarak."Bir şeyim yok merak etme.Asıl sen nasılsın."."Ben iyiyim hadi odama çıkıp konuşalım.".Beraber odama çıktık o sandalyeye bende yatağıma bağdaş kurarak oturdum.Ve sorularıma başladım."Beni neden öptün ve iki gün senden haber alamadım.Ne oldu bir şey mi var?".İlk önce şaşırır gibi oldu ardından cevap verdi."Melis nasıl bir insanım bilmiyorsun.".
"Tabi ki biliyorum gayet iyi birisin."
"Hayır.Sandığın kadar iyi bir insan değilim hata çok kötüyüm."Bir kahkaha attım ama o çok ciddi duruyordu."Çok şakacısın.Senin gibi biri ve kötü olmak alakasız.."
"Ben şaka yapmıyorum.Gayet ciddiyim ve benim yüzümden zarar görmeni istemiyorum.Çünkü..."sustu ve gözlerimin içine baktı."Çünkü?"
"Çünkü sana değer veriyorum anladın mı!İşte bu yüzden gitmeliyim.Bir daha görüşmeyelim,birbirimizi aramayalım ve mesaj atmayalım.Ben gidiyorum.Senide bu yangının içine atmak istemiyorum.Anladın mı?Artık bitti.Seni de bu yangının içine atamam."
Bunları söyledikten sonra ayağa kalktı ve odamın kapısına yürümeye başladı.Ama ondan önce kapının önüne geçtim."Gidemezsin."dedim gözlerim yanarken."Neden?"."Çünkü senden hoşlnıyorum ve gitmeni istemiyorum.N'olur."Ardında gözlerimden yaşlar akmaya başladı.Belki onu son kez görücektim.Yapmak istediğin son bir şey vardı.Ve dudaklarına yöneldim ama o ilk önce ona bir şey diyiceğimi sanmıştı galiba.Çünkü dudaklarına yapıştığımda gözleri açıldı ama ardın o da bana karşılık verdi.Belki onu son defa öpebiliyordum.Bu düşünce kalbimin burkulmasına neden oldu.
Ardından birbirimizden nefes nefese ayrıldık."Gitme ne olur."dedim gözlerimden yaşların akmasına izin vererek"Gitme"."Gitmeliyim.Beni unutmalısın hatta bende seni unutmalıyım."
O sözünü bitirdikten sonra ona sıkıca sarıldım.Kokusunu içime çektim.Belki bir daha bu kokuyu alamayacaktım.Doymak istercesine onu kokladım.Ciğerlerim onun kokusuyla dolarken birbirimizde ayrıldık.Hızlı adımlarla odamdan çıktı ve gitti.Onun arkasından gitmedim,gidemedim.Sanki olduğum yere çivilenmiş gibi hissettim,hareket edemiyordum.Kapının kapanma sesi duyuldu.Kendimi yatağın üstüne atarak ağlamaya başladım.Onu unutamayacağımı biliyordum.Ve bu ağlamamı daha şiddetli hale getirdi.Ağlamak istiyordum.Hemde bütün göz yaşlarım bitinceye kadar.
(Aslında bu kadar çabuk itiraf ettirmiycektim.Ama beklemek istemedim.)
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.
