Üsteğmen Bey |Texting (Tamamlandı)

13

Yeni bölüm geldi iyi okumalar

..........................................................................

Sabahın körüydü ve bir türlü bildirimle susmak bilmiyordu. Sırf Atahan mesaj attığında direk cevap vereyim diye bildirimler açıktı. Hızlıca yataktan fırladım belki  Atahan mesaj atmıştır diye.

Yatağımın kenarına baktım telefon yok , yastığımın yanına baktım gene yok . Normalde sürekli buralarda olurdu . Birden aklıma odamdaki mini buzluk geldi ve hızla doğruldum. 

Tamda tahmin ettiğim gibiydi . Dün akşam yorgun argın iş görüşmesinden eve geldiğim için telefonumu nereye attığımı bile unutmuştum.  Telefon susmak bilmiyor bildirimler sırasıyla gelmeye devam ediyordu . Ana ekranı açtığımda hüsrana uğradım. Belki Atahan yazar umuduyla ayağa kalkmıştım. Bizim guruptan gelmişti bildirimler.

Mesajları okumadan Erva'nın yine bir salaklık yaptığını anlamıştım. Hoş zaten alışıktım onun bu hallerine. Derin , Erva , ben 3 yaşımızdan beri tanışıyorduk . Üçümüzün babası da komutan olunca tanışmamız pekte tesadüf sayılmazdı. Komutanın kızları olmamızın en güzel yanları da küçüklükten beri kendimizi koruma eğitimleri ve silah eğitimleri almış olmamızdı. Bize babalarımızın öğrettiği en temel şeyde kimseye muhtaç kalmamaktı , kendi ayaklarımızın üzerinde kalmaktı.

Mesajları okuduğumda tahmin ettiğim gibi Erva yine bir şeyler karıştırmıştı.

Zaten rahat dursa şaşardım , aramızda en çılgın kişi oydu . Sürekli hayatını dolu dolu yaşamaya çalışır  , insanları güldürmeye çalışır . Sinirli biri değildi ama sinirlendi mi kimse onu sakinleştiremezdi . 

Her mutlu görünen insanın içinde derin acılar yatar derler . Erva'da 9. yaşından vurulmuştu . 

Annesi..

24 Eylül 

Doğum günleri çocuklar için her zaman özeldir. 

O günler hiç bir zaman olmadığı kadar şımartılır , mutlu olmaları sağlanır

Hiç bir çocuğun yarası doğum günleri olmamalıdır...

Ne yazık ki kadere kimse dur diyemez

Bugün 24 Eylül 23.01'dı , bir çocuğun ilk yarası 

Küçük kız hastane koridorunda babasının yıkılışını izliyordu 

Babasını hiç bir zaman böyle görmemişti , ona güçlü olmayı o öğretmişti 

Minik adımlarla morg kapısına yaklaştı ve kapısını araladı . Morg odasının soğukluğu yüzüne vurmuştu.

Yaş dolu gözleri  annesini bulmuştu , örnek aldığı kadın şimdi  hareketsizce uzanıyordu . Yanına yaklaştı . 

" Beni bırakamazsın anne , hani sen benim güçlü bir kadın oluşumu görecektin "

"  Han dimdik kendi ayaklarım üzerinde duruşumu görecektin "

Küçük kız hıçkırıklarıyla beraber haykırıyordu , içindeki acıyı dışa vuruyordu

" BANA YALAN SÖYLEDİN"

" BANA YALAN SÖYLEDİNİZ "

" BENİ HANİ HİÇ BİR ZAMAN YALNIZ BIRAKMİCAKTIN "

" Sende herkes gibi yalancı çıktın anne.."

Bugün bir çocuğun yüreğindeki ilk ukdesi annesi olmuştu . 

Doğum günleri o çocuk için artık kalbinin bir parçasının ölüm yıl dönümüydü

Bazen insanların en büyük yaraları aileleri ola biliyor . Umarım kimse anne , baba sevgisini yaşamadan ölmez

En büyük hatalar sevgisizlikten oluşur . Umarım kimsenin hataları sevgisizlik yüzünden olmaz

Ve Yine umarım ki kimse yalan sevgiyi tatmaz , çünkü sevgisizlikten daha acı bir şey varsa oda yalan sevgidir....

............................................................................................

Bölümün sonunda instagram kısmı yok çünkü Erva'nın küçüklük yarasını yazdıktan sonra bir modum düştü  ve instagram kısmı yazarsam son kısım etkisini kaybeder diye düşündüm.

Umarım bölümü beğenmişsinizdir . Erva'nın hayatını yazmayı düşünmüyordum aklımda hiç böyle bir şey yoktu ama birden yazarken kendimi durduramadım.

 Mutlu görünenin aslında her şeye rağmen gülmesi çok zor bir şey bence , bölümün sonunda ufakta olsa bunu işlemek istedim

Bir daha ki bölümde görüşürüz 

 ♥ S E V İ L İ Y O R S U N U Z  ♥