ဆာယိုနာရာ ( Sayonara)

အခန်း ၁၅ 🚨🚨🚨

⚠️TW - (This chapter is intended for mature audiences. It may contain some sexual theme that may make reader feel uncomfortable.)⚠️

Unicode

ပုစဉ်းရင်ကွဲနှင့် ဖားခုံညင်းအော်သံများက ယနေ့ညမှပိုမိုမြိုင်ဆိုင်နေကာ သစ်ပင်ကြီးများက လေယူရာယိမ်းလျက် ညဉ့်အမှောင်တွင် ကရေးပြနေသည့်နှယ်။ ရိတ်သိမ်းပြီးသော စိုက်ခင်းဘေးမှ ကောက်ရိုးပုံနံဘေးတွင် လုံးထွေးနေသော ယောကျာ်းပျိုလေးနှစ်ယောက်ထံမှ အသက်ရှုသံတွေပြင်းပြင်းတို့နှင့် ညည်းညူသံသဲ့သဲ့က လေအဝှေ့တွင် တိုးဝှေ့ကာပျံ့လွင့်လာတတ်သည်။

သစ်ခေါင်းထဲမှထွက်လာသော ပညာရှိဇီးကွက်ငယ်က ပူးကပ်နေသော လူသားနှစ်ယောက်ကို အထူးအဆန်းလိုခေါင်းလေးစောင်းကာတစ်ချက်ကြည့်ပြီးနောက် အစာရှာရန်အဝေးကိုပျံသန်းသွားလေ၏။

"ဖယ်ပါ..အဲ့လိုမျိုး ... မ မထိပါနဲ့"

နူးညံ့ချောမွေ့သော ဗိုက်သားလေးတွေပေါ်မထိတထိပွတ်သပ်နေသည့် လက်ချောင်းတွေကို အားအင်နည်းစွာ ဖယ်ထုတ်ရင်း ဖိုးလုံးမျက်နှာလေးမှာ တရိပ်ရိပ်အပူငွေ့တွေလျှံတက်လာတယ်။ ငြိစွန်းခဲ့သော ၆လတာကာလအတွင်းမှာ ထိတွေ့နမ်းရှိုက်ရုံသာရှိခဲ့သော်လဲတစ်ခါတစ်ရံတော့ ဗိုလ်ကြီးက ယခုကဲ့သို့ အနိုင့်ကျင့်ရမ်းကားတတ်၏။

"ဗိုလ် .. ဗိုလ်ကြီး မ မသင့်တော်ပါဘူး"

ရင်ဘတ်အလည်ထိ ပွင့်နေပြီးသောအင်္ကျီကို အသာထပ်ပြီးဆွဲဖွင့်လာတဲ့ဗိုလ်ကြီးကြောင့် ဖိုးလုံးဆံပင်မွှေးတွေပင်ထောင်လုမတတ်လန့်ဖြန့်ကာ ရုန်းကန်လိုက်မိသည်။ အသိစိတ်က စဉ်ဆက်မပြတ် ငြင်းဆန်နေသည့်တိုင် ဗိုလ်ကြီးထိတွေ့ခဲ့သော နေရာမှန်သမျှပူလောင်လာသည်မှာ ပဉ္စလက်အတတ်ပေလားမပြောတတ်။

"ချစ်သူတွေမှာ အားလုံးသင့်တော်တယ်"

​မိခင်ဗမာစကားပင်ဖြစ်လင့်ကစားစကားကြွယ်သည့်ဒီဂျပန်အမျိုးသားနှင့်တော့ သူယှဉ်ပြိုင်ပြီး စကားနိုင်မလုနိုင်ပါလေ။ တင်းကြပ်စွာပွေ့ဖက်ထားသည့်လက်တံရှည်တွေကြားမှာ တန်ပြန်စကားလုံးတွေပင်ထပ်စီချိန်မရတော့ဘဲ မူးမေ့နေအောင်သာ ထပ်ကာထပ်ကာ အနမ်းခံလိုက်ရသည်သာ အဖတ်တင်၏။