ဆာယိုနာရာ ( Sayonara)

အခန်း၁၀ (Z+U)

Unicode

ဒေါင် ဒေါင် ဒေါင်

သံဂလိုင်ခေါက်သံအဆုံးမှာ အသင့်စောင့်နေကြသော ရွာသူရွာသားတွေက ရေထည့်ထားသော သံပုံးနှင့် မီးငြိမ်းသတ်နိုင်သည့်အရာမှန်သမျှကို ဆွဲကာ ကြိုတင်လေ့ကျင့်ထားသည့်အတိုင်း ရွာလည်ကွင်းပြင်ရှိ မီးလောင်နေသော နေရာကိုပြေးကြသည်။ နောက်မှ တပါတည်းကင်မရာဖြင့် မှတ်တမ်းရိုက်ကူးနေသော စစ်သတင်းထောက်ကိုလဲ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း လှည့်ကြည့်ကြရင်းပေါ့။

မြန်မာလူမျိုးတွေက သိပ်ရိုးသားလွန်ကာ နုံအသည်ဟု ယိုရှီရိုကောက်ချက်ချမိသည်။

" (ကောင်းကောင်းရိုက်လိုက်နိုင်ရဲ့လား?)"

ချွေးသံတရွှဲရွှဲနဲ့ပြန်လာတဲ့ စစ်သတင်းထောက်ကို မျက်ခုံးပင့်ကာ ဘယ်နှယ့်ရှိစဆိုသည့်သဘောနှင့်မေးလိုက်တော့ လက်တကာကာနှင့် ရေတခွက်အလုအယက်သောက်ကာ ပြန်ပင်မဖြေနိုင်တော့။ မြန်မာနိုင်ငံကြီးကို အဖက်ဖက်မှ တိုးတက်အောင် နီပွန် တပ်မတော်ကြီးက ကြိုးစားနေသည်ဆိုသည့် အရာကိုပေါ်လွင်အောင် ရိုက်ကူးရခြင်းဖြစ်သည်။

"( ဒီက လူတွေက သိပ်တုံးတယ်။ယာမာမိုတိုစံ သူတို့က ဘယ်လောက်ပြောပြော အမှားကို ထပ်ခါထပ်ခါလုပ်မြဲပဲ)"

" (ဒီလောက်လေးနဲ့ စိတ်ဓာတ်ကျမနေပါနဲ့တော့။ ညနေမှပြန်လေ)"

"( ကောင်းပြီ။ဒါနဲ့ ညနေမပြန်ခင်လေး တစ်ခွက်လောက်သောက်ကြမလား?)"

ပြောင်ချင်နေသော နဖူးပြင်အပေါ်ပိုင်းက ဆံပင်တွေကို နောက်ကိုဖိသပ်တင်ရင်း ပြောလာတဲ့ စစ်သတင်းထောက်က တရုတ်ပြည်မှ မြန်မာပြည်ကို ဝင်လာသည့် တောက်လျှောက် သူတို့ တပ်မနှင့်သာ ပါလာသူဖြစ်တာကြောင့် ရင်းနှီးနေ၏။ ရပ်ရွာတွင်းအေးချမ်းကြောင်း၊ မျက်နှာဖြူတပ်နှင့် ဆက်သွယ်သူမရှိကြောင်းအတိုချုံးရေးထားသည့် အစီရင်ခံစာကိုအဆုံးသတ်လိုက်ပြီးနောက် သေသပ်စွာ ခေါက်လိုက်ပြီး စာအိတ်ထဲထည့်ပိတ်လိုက်ကာ

"(စိတ်မကောင်းစရာဘဲ။ညနေကျ ကျွန်တော်က ချိန်းထားတာရှိတယ်။နောက်တခါမှပေါ့)"